Je bent zo lief vandaag. Vanochtend stonden we vroeg op omdat we naar oma moesten. Oma had het gisteravond aan haar rug gekregen en is nu daardoor bedlegend. Maar vanochtend hadden we je dus even in je stoeltje neer gezet terwijl wij gingen ontbijten. Je speelde lekker met een tissieu pakje en nog wat frutseltjes totdat je het genoeg vond. Toen nam ik je bij me op schoot en gaf je zoals altijd met een lepeltje je druppels vitamine K.

Bij oma gingen heb ik je even rond gedragen, in de box neergelegd en daar speelde je wel even in maar vond je niet voor een langere tijd leuk. Toen heb ik je weer in je stoeltje gezet en daar speelde je wel weer eventjes vrolijk in, totdat je jezelf per ongeluk sloeg met je difrax rammelaar-bijtring. Daarna heb ik je weer in de box gelegd en daar begon je echt eens leuk te spelen met een nijntje hanger. Je pruttelde lekker en begon lekker te brabbelen. Daarna heb ik je nog even gekieteld en je speentje gegeven. Vrij vlug daarna viel je zo lekker in slaap in de box en heb je zeker wel een uurtje lekker geslapen.

Nu slaap je weer in de box. Ik weet niet hoe het tussentijds ging want R. paste even op je terwijl mama weg was voor autorijlessen. Oma ligt nog op bed.

Je pruttelt sinds gisteren weer heerlijk met je tongetje tussen je lippen. Je had het alweer een paar weekjes niet gedaan, je gilde nog alleen maar van aaa en uuh. Het is zo grappig om je zo vol overgaven te zien pruttelen met je tongetje, je perst er dan echt op lijkt het.

Je ontlasting lijkt weer een stuk beter te gaan, drie dagen achter elkaar heb je nu gepoept. Hopen dat het zo door blijft gaan. Gelukkig vind je het ook weer lekker om een fruithapje te krijgen, want dat ging sinds eind december dus ook niet meer goed. Je eet weer een half potje leeg en nog redelijk vlot ook weer. We hebben wel de slechte gewoonte ontwikkeld om je voor de tv soms te eten te geven. Vergeef ons als je straks tv verslaafd bent.

Papa had al eerder ontdekt dat je weer op je rug kon draaien als je op je buik lag. Ik geloofde het eerst nog niet zo omdat je het nooit doet. Maar je kan het wel degelijk maar hebt het blijkbaar zelf nog niet helemaal in de gaten hoe het nu precies werkt. Je liet je namelijk 'per ongeluk' vallen toen ik je speentje rechts van je neer legde.

Als ik je speentje trouwens voor je neer leg terwijl je op je buik ligt kruip je al wat vooruit! Ik vind het zo goed al van je. Maar soms vergeet je ook hoe dat moet en dan raak je zo boos en begin je te spartelen met je benen en armen als een vis op het droge. Ik ben benieuwd hoe snel je het door krijgt dat je de hele kamer door kan kruipen.

Vrijdag avond was je weer ziek. Je hebt de hele nacht in mijn armen geslapen. Dat was de enige manier om je een beetje stil te krijgen. 's Ochtends ging het al een stuk beter met je. Nu snotter je nog steeds wat maar je slaapt in ieder geval weer door. Vanmiddag viel je zomaar in slaap in je aquarium cradle swing zonder je speen. Je was zo moe en je sabbelde wat op je vingertje en toen ik later even naar je ging kijken sliep je al.

Je vind te veel drukte om je heen nog steeds niets. Gister was Nancy jarig en het grootste gedeelte ben ik met je boven geweest. Je word erg onrustig van zoveel mensen om je heen. Het geeft niet, het komt vast wel goed als je wat ouder bent en er wat meer van begrijpt.

Vorige week woensdag gingen we met je tante en haar twee kinderen naar het zwembad toe. Eerst in het doelenbad waar het lekker warm was voor jou. Je vond het heerlijk om rond te zwemmen en keek je oogjes weer uit naar alle andere kinderen. Na een half uurtje stapte ik eruit en wachte even om jou de borst te geven. Daarna besloot ik maar uit het zwembad te gaan en ons af te drogen want al dat geschreeuw werd je toch iets te veel. Na eventjes te hebben gehuild sliep je daarna heerlijk in de maxi cosi.

Daarna gingen we thuis pannekoeken eten. 's Avonds was je ook nog lekker vrolijk en daarna ging je al vlug slapen. Maar toen hoorde we jou opeens overgeven, het kleine beetje fruithapje dat je al met moeite had gegeten (had ik het toen al aan moeten zien komen?) kwam eruit. Ik ging direct bij je kijken en je hele gezichtje leek op te bollen, ik hield je direct rechtop en een beetje voorover zodat je kon overgeven op je lakentje. Daarna moest je alleen nog maar huilen. Je was moe en je had pijn waarschijnlijk aan je keeltje van het overgeven. Ik troostte terwijl papa alles ging wassen.

Ik vroeg aan papa of hij dacht dat het misschien een goed idee was om je borstvoeding te geven. We twijfelde omdat je toch zoveel had overgeven. Maar aan de andere kant was je ook niet stil meer te krijgen. Toch maar geven. Het hielp en je was stil en je dronk gulzig. Dus toch misschien dorst gekregen door het overgeven? Je stopte en je keek me aan en hup daar kwam alles weer uit, over mij en jou heen. Maar je huilde gelukkig niet meer. We hebben je samen vlug in schone kleren gestoken en je begon weer te huilen. Ik haalde je speentje en toen viel je zo in slaap...

Je lag nog op het aankleedkussen en we hadden je nog geen broekje aan gedaan. Het was zo een lief gezicht, die worstenbeentjes onder je rompertje vandaan.

De rest van de nacht verliep gelukkig rustig. Hoewel wij wel wat ontdaan waren. Ik was toch meer geschrokken dan ik aanvankelijk had gedacht. Daarna heb je geen verderre last hiervan ondervonden.

Met oud en nieuw zijn we naar vrienden van papa in Huizen gegaan. Omdat het zo ver was bleven we daar ook slapen. Je was lekker vrolijk en vond de aandacht van de twee zoontjes erg vermakelijk. Je kreeg een tekening, een spongebob en vollop de aandacht van die twee. Om een uurtje of negen of tien sliep je in je wagen en na twaalven werd je wakker van M. die rennend het huis weer binnenkwam vanwege het vuurwerk. Je wou eigenlijk huilen toen ik je oppakte maar toen je het vuurwerk zag werd je stil. Je bleef nog ruim zo een kwartier kijken uit het raam naar wat er allemaal gebeurde daar buiten. Daarna gaf ik je borstvoeding omdat ik dacht dat je daarna wel weer zou slapen maar dat was een valse hoop.

Je bleef net als ons wakker tot half drie. Dus toen heb ik je maar weer een voeding gegeven. Fout natuurlijk, want sindsdien wil je weer nachtvoeding hebben. Maar ach, mama vind het eigenlijk helemaal niet zo erg om op die late uren jou dicht bij me te hebben onder de dekens. De volgende dag was je wel wat meer huileriger maar dat kunnen ook de krampjes zijn. Na het overgeven wou je even geen fruithapje meer, sinds gisteren gaat dat weer beter maar je hebt daardoor misschien ook wel weer een tijdje niet meer gepoept. Ik blijf het in de gaten houden en kan alleen maar voor je hopen dat het snel beter gaat met je ontlasting. Ik maak me er niet erg druk om. Je lacht nog en je ontwikkeld je prima.