Papa's verjaardag werd dus vorige week zaterdag gevierd aansluitend met een etentje voor mama's verjaardag alvast een beetje. Net toen ik je die dag naar bed wou doen voor je middagslaapje kwamen opa en oma en tante Nancy eraan. Papa was oma Denise aan het halen dus die kon ook niet open doen. Dus we gingen samen maar eventjes naar beneden en een half uurtje later probeerde ik je weer in bed tot rust te brengen.

Je hebt nog een klein uurtje geslapen totdat we meteen alweer weggingen naar het wokrestaurant, Soya. Je hebt lekker met ons meegegeten van het indisch buffet. Bami, smoor en ei met tomatensaus vond je allemaal erg lekker. Ook de vruchtjes hebben we natuurlijk niet over geslagen. Om een uur of acht werd je toch wel wat moe van al die drukte om je heen, de kinderen hebben nog eventjes gespeelt met je maar daarna gingen papa en mama je toch naar huis brengen. Daar heb je nog eventjes gespeelt en toen lekker gaan slapen.

Vrijdag zijn we, jawel, naar de woonbeurs gegaan. Voor wat inspiratie volgens mama. Jij vond er maar niets aan: de hele tijd zitten in de kinderwagen en al die mensen vlak voor je lopend. Gelukkig hadden mama en papa toch niet veel tijd en stond de parkeermeter tot 1 uur. Als goedmakertje heeft mama twee boekjes gekocht voor inspiratie voor een kinderhoekje, over een half jaartje.

Maar mama en papa hadden het nog niet helemaal geleerd en vandaag gingen we weer naar Amsterdam. Nu wou papa graag naar de 3 Dolle Dagen van de Bijenkorf. Voor wat broeken en een shirt. Mama had het al gauw bekeken en vlugte naar Magma Plaza waar we met de lift de hele tijd omhoog en dan weer naar beneden en dan weer omhoog gingen. Uiteindelijk op de begane grond kreeg je dan wat te drinken en kocht mama (toen papa gearriveerd was) een rode jas voor zichzelf. Op het terrasje van de Nieuw Kerk hebben we nog wat gedronken, jij kreeg onze koekjes als zoetmakertje.

In de auto sliep je heerlijk. Mama snel naar de Deen en toen gingen we ook nog eens uit eten met zijn drieen. De eerste had een gebroken kinderstoel, de tweede helemaal geen en de derde was het eindelijk raak, je kon fatsoenlijk zitten. Mama was je drinkbeker vergeten maar gelukkig konden we appelsap met een rietje krijgen. Je at een paar happen van je groentepotje maar toen je ons brood zag eten moest je dat natuurlijk ook. Daarna wat biefstuk, patatje en kleine stukjes appel. Je werd al gauw moe maar thuis heb je nog aardig lang gespeelt. Even uitrazen na al dat zitten in de kinderwagen!

Sinds een tijdje kan je al een beetje met de duplo spelen. Als mama een toren bouwt pak jij ook een steentje en drukt hem er - nog wat onhandig - bovenop. Als het je niet lukt word je al gauw een beetje gefrustreerd maar het is zo weer vergeten als we samen verder bouwen aan de toren. Nog leuker is dat je bepaalde rituelen zelf door begint te hebben. Je hebt toch meer opgepikt dan we dachten. Want toen ik van de week Zula aan de lijn deed liep jij meteen naar de schuifpui toe om de balk er tussen uit te halen. Ik was echt even verwonderd aan het kijken. De rest van de week heb je het niet meer gedaan, tot vanmorgen ik weer Zula aan de lijn deed. Je liep meteen weer naar de schuifpui en deed de balk ertussen uit.

De herfst is aantocht en door uitzonderlijk mooie juli maand en regenachtige augustus zijn de paddestoelen eerder uit de grond gekomen. Zo ook zijn er eerder griepjes en verkoudheden verschenen. Een paar dagen geleden was je dus een beetje snotterig. Dinsdag zagen we het al aankomen, zo rustig als je 's ochtends was en in de middag. Wel eten natuurlijk, want dat zal je nooit snel overslaan. Maar je had al wat waterige oogjes.

Zo snel als het bij jou over was, had mama eergisteravond het opeens een beetje warm en snotterig. Gisteren mama dus ziek terwijl jij weer helemaal beter en vrolijk was. 's Ochtends vroeg gingen we dus maar naar oma maar oma ging in de middag ook weer weg. Papa kwam pas 's avonds laat thuis dus moesten we het redden met ons tweetjes. Gelukkig was het mooi weer en kon je lekker buiten spelen met de kiezelsteentjes en Zula.

Papa was gisteravond en de avond daarvoor zo lief geweest om jou uit bed te halen toen je, zoals altijd, om twaalf uur wakker werd. Meestal doet mama dat doordeweeks omdat papa zijn slaap nodig heeft als hij werkt. Maar nu mocht het wel een keertje andersom met een snotterende mama.

Dinsdag was papa ook jarig trouwens en dat hebben we gevierd met kip met noodles en een eigen gemaakte taart van mama! Een witte chocolade kwarktaart met cranberries compote erop. Zaterdag gaan we het vieren met de familie en dan doe we direct mama's verjaardag erbij want ik ben over twee weekjes jarig. Ben benieuwd hoe je het vind en hopelijk houd je het uit in het restaurant en word je niet te moe van al die drukte om je heen.

Oh en je hebt al drie hele tandjes er doorheen. Linksboven en twee onder! Die twee onder had ik helemaal nog niet zo in de gaten, wel al gevoeld een scherp randje linksonder eerst maar opeens zijn het er twee en al helemaal door. Rechtboven is nog steeds in aantocht terwijl ik had gedacht dat de twee voortandjes boven wel tegelijkertijd zouden komen. Maar twee onder was dus een verassing.

Het opvoeden begint nu pas. Regeltjes naleven, corrigeren waar nodig, en almaar laten zien wat wel en niet kan. Het begon bij het eten, dat je opeens je korstjes niet meer wou opeten. Want nu heb je heel goed in de gaten dat mama het lekkerste voor het laatst bewaarde, achter de suikerpot, het middelste deel van je broodje met smeerkaas.

Dus gooide je triomfantelijk de korstjes op de grond en wees met een vingertje richting de suikerpot. Ik pak geduldig weer het korstje van de vloer en geef het je weer. Weer gooi het op de grond en nu ben jij ook boos en probeer uit je stoel te klimmen, boos gezicht en hard hmmhmm geluiden maken. Weer pak ik je broodkorstjes op en dit keer leg ik ze demonstratief voor je neus neer. Soms pak ik ze net op tijd weg voordat je ze van tafel veegt en dan komen ze net buiten je bereik te staan. Maar het werkt, uiteindelijk eet je toch de korstjes op en krijg je daarna het middelste gedeelte.

Dingen waar je niet aan mag komen zijn natuurlijk extra interessant en je gaat er dan ook iedere keer heen. Iedere keer haal ik je er weer vandaan, soms boos, soms lachend. Ik weet het, het is niet consequent van mij, maar kan ik het helpen als dat ondeugende koppie stiekem achterom kijkt of mama het wel ziet? Soms volgt er dan een spelletje dat je er natuurlijk expres op af gaat en aan mij de taak dan om je al kietelend er vandaan te trekken. Andere keren als ik wel boos word is het een groot drama en gooi je je hoofd achterover in mijn armen. Maar ik zet je gewoon neer.

Slapen is ook zoiets. Je valt niet inslaap zonder dat ik je handje vast moet houden of je oogjes moet strelen. Ik vind het niet zo erg en ben er aan gewend. Andere moeders zullen misschien vol verbazing dit lezen en het belachelijk vinden. Maar ik doe het met liefde, toch heerlijk dat ze in mijn handen in slaap valt? Maar je bent al zo groot, het moet toch ook eens zonder kunnen, denk ik soms half beschuldigend mezelf te verwijten. Dus heb ik je nu een aantal keren - niet achter elkaar - alleen laten slapen. Dat wil zeggen, je in bent gedaan en er naast gaan zitten zonder aandacht aan je te schenken.

Nou vooruit, een beetje dollen in bed kan ook wel. Dan kom je met een handje tussen de spijlen van je ledikant door en wil je mijn gezicht aaien. Dus buig ik me wat voorover, mijn voorhoofd tegen de spijlen aan en vervolgens komt jouw gezichtje ook dichterbij, bijna tussen de spijlen door, om me een 'kusje' te geven zoals jij dat altijd doet. Daarna ga ik weer een eindje van het bed met mijn hoofd en soms begint het ritueel dan opnieuw maar de derde keer geef ik er niet meer aan toe en houd mijn houding recht. Je begrijpt de hint wel en gaat op je buikje liggen en valt zo toch nog in slaap.

Nooit gedacht dat ik zo'n softe moeder zou worden. Maar ik zou het nu niet anders willen. Ze is nog maar net 1, ze leert vanzelf, even traag als haar moeder, hoe goed sommige regels zijn om na te leven.