Nou inmiddels zeg je de R luidt en duidelijk hoor. Ons viel het al voor goede vrijdag op maar de juf kwam er een week later mee aan zetten dat je opeens de R zei. Het was nog een heel issue want met het tweede tien minuten gesprek na je rapport kaarte de juf het weer aan en of we niet eens moesten denken aan logopedie. Op het schoolplein sprak de juf me er ook nog eens op aan of we dat nog gingen doen. Want 'normaal' gesproken had een kindje het allang opgepikt in de klas kennelijk en had je dus al de r moeten kunnen uitspreken.

Mama was echter erg koppig en vond dit onnodig. We maakte wel een klein beetje een 'pruttel' spelletjes om je aan te moedigen de r te zeggen maar verder schonk ik en papa ook er weinig aandacht aan. Mama kon zelf ook laat de r pas uitspreken dus dacht dat het wel goed zou komen. En anders maar niet en had je een mooie Gooise r. Dan maar verhuizen. Maar je bent erg trots erop dat je nu de r kan zeggen en nu kan je het ook al heel lang laten rollen rrrrrrrrrrrr.

Bryndis zeg je nu zo schattig met die r. Gisteravond toen papa je naar bed bracht zei je: 'Bryndis is mijn kleine sterretje.' Zo lief!

Je bent ook dol op je kleine zusje, tuurlijk hebben jullie weleens ruzie om speelgoed of om zoiets simpels als een zitplaats maar jullie passen ook goed op elkaar. Vandaag viel je bijvoorbeeld in de tuin op de stenen en Bryndis was bij je in de buurt en wilde je helpen met opstaan en je kusjes geven voor de pijn. Andersom werd mama aan het avond eten wat kwaad op Bryndis en later ging ik met haar stoeien en toen keek je helemaal verrukt: "Je speelt met haar!" want dat ik even daarvoor een beetje kwaad was op Bryndis vond je onterrecht. Ik zie:"Natuurlijk speel ik met haar, ze is toch mijn kleine meisje?" "Ze is van ons allemaal onze kleine baby!" zei jij daarop haha.

Je had de laatste weken weer wat aandacht te kort kennelijk want je was enorm vervelend. Gelijk huilen als je iets niet mocht of als het niet naar je zin was. En toen er een nieuw vriendinnetje kwam spelen was het van "hier mag je niet mee spelen" "daar mag je niet aankomen" enzovoort. Dat kon natuurlijk niet dus voor straf mocht je een week niet meer met vriendinnetjes spelen. Maar omdat het weinig aan leek te komen bij je gingen we ook niet naar oma toe. Dat vond je wel heel erg jammer. Het lijkt nu een beetje te hebben geholpen. Hopen dat je het zo goed blijft doen!