Dinsdag zijn we weer naar het consultatie bureau geweest. Je woog 9065 gram en was 78,5 cm. Een beetje onder gemiddeld nog steeds, maar toch volgens de wijkverpleegkundige, wel in een mooie stijgende lijn en kwam je al wat dichterbij het gemiddelde. Ze vond voor de rest alles goed en had geen op of aanmerkingen.

Ze vond dat je al veel woordjes kon en dat je je verder goed ontwikkelde en ze vond het knap dat jouw mama zolang borstvoeding nog had gegeven.

Met zingen op schoot, donderdag, ging het een beetje minder. We waren nu bij de jongere groep maar het was gemeleerd gezelschap van -1 tot plus 2 en een half. Het leek wel alsof je dit keer iets meer verveelde terwijl daar geen verdere reden toe was. Je stond er een beetje bij, lachte niet veel en liep natuurlijk weer een paar keer weg van de groep maar dat was niks nieuws.

Je oogde wat moe terwijl we toch wel hadden uitgeslapen. Thuis sliep je wel vrij snel. Hillegonda, de begeleidster, herken je nu wel duidelijk en ik sprak nog met de moeder van Kevin dat zij duidelijk zag dat jij Kevin herkende toen jullie vorige week in het zwembad elkaar tegen kwamen, want je begon meteen te lachen toen je Kevin zag! Leuk om te horen en merken dus dat je mensen echt begint te herkennen.

Gisteren gingen we bij oma eten en oma kan erg slecht weerstand bieden tegen Sigrid. Dus als Sigrid opgetild wil worden, ook al is oma druk bezig met koken, dan word Sigrid opgetild. Maar omdat oma duidelijk geen handen meer over had werd Sigrid op het aanrecht gezet, náást oma's snijplank zodat ze recht voor oma zat.

Sigrid vond het erg interessant wat oma allemaal aan het doen was met dat eten, waarschijnlijk vooral omdat het eten betrof. Toen oma de mooie ronde tomaatjes tevoorschijn pakte kon mijn kleine dief niet langer de verleidingen weerstaan. Hup daar pakte ze een hele tomaat en die verdween na heel wat slurp en hap werk in haar mondje! Zonder dat ook maar één keer de tomaat (langer dan een seconde) haar mondje verliet.

Vanochtend meteen uit bed gestapt en vlug ons aangekleed. Het was kwart voor negen. Negen uur jouw broodje gesmeerd en je schoentjes en jasje aan getrokken. In de auto kreeg je je boterham en ondertussen had je thuis al een halve beker melk gedronken. Om half tien kwamen we aan bij zingen op schoot. Precies hetzelfde als de vorige 'eerste' keer: we waren een groep te vroeg.

De vorige keer was dus een paar maanden geleden en zaten we in de groep voor twee jarige. Je kon toen helemaal niet mee doen met die grote kinderen, dat zag ik meteen al dus we kwamen een uurtje later terug. Maar nu waren er wat bekende van onze vorige groep er hier bij gekomen (die kinderen worden ook ouder immers) en ik dacht ach, laat ik maar hier mee doen.

Eerst weer in een kringetje zitten je zat lekker op mijn schoot. We speelde een spelletje dat je handjes weg waren, vervolgens je oren, dan je neus en dan je mond. En op het laatst kwam ook daar je gezichtje bij, de mama's moesten steeds mee doen. Met het gezichtje weg kregen we een dierenmasker voor (toevallig hadden wij twee leeuwenmaskers!) in verband met aankomende carnaval weekend. Maar dat vond je maar helemaal niks! Je werd boos als ik mijn masker voordeed en ik kon je er ook niet echt toe bewegen zelf je masker op te zetten. Dan maar niet.

De rest van het spelletje vond je gelukkig wel leuk. Daarna gingen we op een stoel zitten, soort van hop paardje hop en daarna 'viel' je en mocht je weg rennen zodat ik je weer zou pakken. Je vond het fantastisch al die rennende kinderen en rende er dus enthousiast naartoe en mee. Maar terug op schoot wou je niet meer.

Daarna deden we voetje, voetje wat ga je doen en dat vond je natuurlijk ook weer erg leuk, dat is thuis immers ook een erg favoriet spelletje geworden. Later weer in de kring en jij ging de hele tijd naar Kim en Kevin toe, beide twee geadopteerde kindjes die we nog van de vorige groep kennen. Al vraag ik me af of je ze herkende, het was wel grappig te zien dat je juist naar hen toe trok!

Zij zelf waren echter wat meer timide en wisten niet direct wat ze met je aan moesten. Je gaf Kim jouw speelgoed maar wou het vervolgens soms weer terug pakken wat niet altijd mocht. Goede leermomenten dus voor jou. Het is wel leuk want op zingen op schoot heb je eigenlijk ook leren op ruimen wat je thuis redelijk doet maar hier dus heel goed! Altijd als het liedje komt en ik zeg 'ruim maar op, Sigrid' dan loop je direct met je spulletje(s) naar Hillegonda die een grote zak open houd voor alle rommeltjes weer in te doen.

Toen het liedje 'dag, dag' kwam vond je het handpoppetje erg leuk (soort van paddestoel) en vond het erg jammer dat die ook weg moest. Je kreeg hem na afloop van het liedje gelukkig weer even terug. Midden in het liedje ging je nog even midden in de kring staan en zwaaide met twee handjes naar de hele groep waarbij je een big smile op gezicht had, iedereen vond dat erg grappig. "Ze komt goed mee ook al is de kleinste!" Daarna liep je ook echt weg.

Nog even lekker na gezeten met thee, jij nog een mandarijntje gekregen van mama en toen weer naar huis. In de auto lag nog een halve boterham en die was nog goed en die at je dus ook nog op. Gesplits ontbijt maar een gezellig ochtend!

Gisteren zijn we met zijn drietjes lekker uit eten geweest. Alledrie netjes gekleed. Jij in een bloemig rokje, panty en jasje met bloempjes erop. Alles van de Hema! Papa in het zwart en mama spijkerbroek met mooie jasje. Van te voren gingen we nog even bij oma langs en die deed jou twee staartjes boven op je hoofd in.

We gingen naar Soya het wokrestaurant en ze herkende jou nog en vonden je gegroeit. Je at lekker meer van de thaise chips, daarna had papa rijst voor je gehaald met kip en ananas. Ze vroegen nog of we voor jou patat wouden hebben maar daarvoor gaan we natuurlijk niet uit eten! Je smulde ook lekker van mama's smoor vlees en het vele fruit dat ze hadden. Lekker lychee's, mango's en druiven. De verse ananas vond je niet zo lekker.

Je was de hele tijd super stil en alleen maar aan het eten, een uur lang! Tussen de middag had je niet geslapen dus we vonden je super lief zo. Toen je vol was bleef je ook rustig zitten en speelde je kiekeboe met de servetjes. Op weg naar huis, om kwart over zeven, viel je in de auto in slaap. Papa droeg je uit de auto, je was helemaal slap, en legde je op de bank. Je sliep ook verder toen je schoentjes en jasje uitgetrokken werden. Papa bracht je maar vlug naar je bedje toe.

Zaterdag was je ook met papa naar Amsterdam gegaan. Weer op de rug gedragen, mama bleef thuis. En volgens papa had je veel bekijks en zat je lekker droog. Als papa ergens te lang bleef stil staan begon je te trappelen met je beentjes. In Noord had je nog wel even gelopen overigens.

De woordjes zijn alweer een beetje uitgebreid met otoh, ba (bal), paa (paard), opa en had ik al gezegd dat je de hele tijd ons haar pakt en `hááá` zegt?

Zondag gingen we naar bos de Lage Vuursche. Eerst even een pannekoekje gegeten wat jij natuurlijk heerlijk vond en daarna jou lekker laten lopen. Het paardje dat we onderweg tegenkwamen lag helaas op de grond en vond je zo een stuk minder interessant dan verwacht.

Je wou al snel van de gebaande paden af en liep iedere keer richting de modder. Met een kleine corrigirende 'Sigrid!' liep je wel met enig aarzelen weer onze richting op. Maar omdat je zo gefacineerd leek door alle viezigheid, takjes en bladeren dacht mama dat het wel leuk zou zijn om de iets ruwere weg te kiezen.

Het kwam erop uit dat jij lekker door het bos kon lopen, met dunne takjes die boven de grond uitstaken en iets groter dan jij waren en mos om lekker op te stappen. Je liep de hele tijd rondjes op hetzelfde stukje. Niks geen pad meer dus en papa en mama stonden letterlijk stil, te kijken wat je nu weer aan het doen was.

Het is wel begrijpelijk en duidelijk inmiddels dat je alleen de woordjes leert die voor jou belangrijk zijn. Dus vandaar eerst buitieh wat je nu de hele dag door roept en het raam voor aan wijst. De ballen vond je gister leuk om mee te spelen en, niet geheel onbelangrijk, je ving ook de bal op met je handjes toen mama die boven je hoofd los liet/gooide.

Paardjes vind je ook mooi om te zien, de auto hoort buiten en je weet al goed mama's auto aan te wijzen op de parkeerplaats. Haar is het enige wat we nog niet zo snappen behalve misschien dat het een grote frustratie bron voor je is met het haar wassen (wat je nu na doet met je handjes in bad) en mama's haar die telkens in je gezicht en mond komt. Eten behoeft natuurlijk geen uitleg.