Je hebt eindelijk door hoe je van staan ook weer op je knietjes terecht kan komen. Niet dat je het nu altijd doet, want je lijkt toch nog wat angstig dat je te hard terecht zal komen. Maar soms lukt het je wel om jezelf voorzichtig te laten zakken en dan kruip je weer vrolijk de hele kamer door. Je gaat echt zo snel vooruit op je knietjes.

Gisteravond aten we gekookte worteltjes en jij hapte vrolijk mee. Toen ik van de week ook nasi goreng at liet ik je wat van de omelet eten wat je erg smakelijk vond. De worteltjes van gisteravond leek je wat minder lekker te vinden maar je het at ook vrij goed, toch. Je zit nu sinds twee weken ook steeds vaker eventjes rustig. Meestal wil je nooit blijven zitten op je billetjes (of soms knietjes nu ook) maar soms vind je zomaar de rust om even met je kubussen of iets dergelijks te spelen. Maar je houd het zeker niet langer dan een kwartier vol, dan moet je alweer kruipen.

In de buggy zitten gaat het ook steeds beter. Je vind het prachtig om alles te kunnen zien en zit al spenend om je heen te kijken. Na een tijdje val je uiteindelijk wel in slaap, soms onder wat protest maar dat is al gauw over. Gelukkig maar want voor papa word je steeds zwaarder om te dragen en hij krijgt last van zijn schouders.

Je slaapt nu ook onder de middag altijd in je bedje. Ik laat je niet meer in slaap vallen op mijn armen, wat ik vaak nog weleens wou doen omdat je dan zo lekker vredig in slaap viel. Maar nu weet je ook dat ik je niet meer uit je bedje haal als je er eenmaal ingelegd ben, tenzij je echt over je toeren raak en je duidelijk nog niet moe bent of nog honger hebt ofzo.

Alleen gisteravond heb ik even gesmokkeld. Je was weer lekker aan het buitelen bij ons op de bank en uiteindelijk ging je spenend tegen me aan liggen en keek je heel stil naar de tv. Je viel al vrij vlug zo in slaap. Je was helemaal niet zeurderig ofzo wat je meestal wel word als je moe begint te raken maar nu viel je dus heel rustig in slaap bij ons. Toen je diep in slaap was heeft papa je voorzichtig naar boven gedragen en sliep je heerlijk door terwijl je in je bedje gelegd werd. Zo lief!

Je word zo eenkennig. Als mama in de buurt is moet je ook bij mama zijn. Papa of oma is gerust wel voor eventjes goed maar daarna kruip of hang je naar me toe en als dat niet werkt word je driftig. Ook met spelen gaat het zo. Ik moet bij je op de grond gaan zitten of in ieder geval bij je in de buurt zijn. Als je eenmaal door hebt dat ik blijf dan heb je echter ook wel weer het vertrouwen erin en ga je rustig naar de keuken kruipen waar ik je niet kan zien. Waar je ik je dan wel vervolgens weer snel vandaan moet plukken omdat je anders bij het kattenvoer terecht kom.

Gisteren at je een hele banaan op als lunch. Ik hield de banaan vast en jij hapte er stukjes vanaf. Je keek wel de hele tijd een beetje moeilijk onder het pureren met je tandeloze mondje maar verorberde het heel dapper. De dag daarvoor had ik je yoghurt met verse mango gepureerd erdoorheen gegeven. Dat vond je ook erg smaakvol. Later deed ik er voor mezelf nog een paar scheppen suiker door en wat koolzuurhoudend mineraalwater. Lekker receptje voor in de zomer.

Je hebt het voor elkaar, sinds donderdag kruip je echt op handen en knietjes. Stuk prettiger voor je kleertjes, kan ik je vertellen. Je bent nu niet langer meer een surrogaat stofzuigertje die alle kattenharen meesleept op de grond.

Maandag naar het consultatiebureau gegaan. Je was, voor mij, goed gegroeid. De dienstdoende verpleegkundige vond dat ook maar merkte wel op, natuurlijk, dat je onder de groeicurve was en toch niet zo heel hard groeide. Ze zei, min of meer als een feit, dat ik toch waarschijnlijk wel genoeg aanbod en dat je daarom ook wel voldoende zou eten. Ik antwoordde bevestigend.

Je woog 6215gram en was 66cm. Toch wel aardig wat centimeters erbij gekomen. Ik ben ook qua maten eentje hoger gegaan. Je broekmaat is trouwens sowieso 1 maat hoger dan je rompertjes en shirtjes.

Het staan gaat zo snel! Je hebt het nu aardig onder knie hoe je van kruiphouding je moet optrekken tot staan. Gisteren deed je het een paar keer, ongemerkt voor mama, bij je box. Ik vind het toch een beetje eng en ben zo bang dat je valt. Je hebt ook nog niet door hoe je weer naar zit-, of kruiphouding moet komen dus ik blijf maar in je buurt telkens. Had ik eindelijk weer wat vrijheid voor mezelf nu je kon kruipen, ga je staan!