Helaas heeft Kidsfactory de afspraak voor vandaag afgezegd en ze komen nu donderdag ochtend. Als het goed is! Ik hoop het want de tijd begint nu toch wel te dringen. Wat had ik vandaag graag de spulletjes op orde gehad en lekker een beetje tuttelen met jouw spulletjes en de lakentjes en kleertjes in de kast mooi neergelegd. Het klinkt allemaal zo oudbollig en burgerlijk maar het lijkt me nu o zo belangrijk!

Afgelopen vrijdag zijn papa en ik weer naar de verloskunde gegaan en daar was alles goed. Urine was oke en jij was nog steeds mooi ingedaald. Deze verloskunde deed het voelen van de indaling trouwens een stuk fijner. Maar gisteren kreeg ik toch een telefoontje van de verloskunde praktijk om te vertellen dat ze voor mij een afspraak hadden gemaakt bij de gynaecoloog vanwege mijn lage ijzergehalte. Vandaag bezocht ik dus het ziekenhuis poli gynaecologie.

De gynaecoloog vond het erg vreemd om te zien dat mijn ijzer zo gezakt was de laatste maanden. Hij vroeg nog of ik goed at, voldoende groente en dergelijke. De verloskunde had in een briefje gevraagd of een ziekenhuis bevalling mogelijk was maar of ik dan wel onder behandeling van de verloskunde kon blijven. De gynaecoloog had liever dat ik onder hun behandeling kwam i.p.v. dat ik bij de verloskunde bleef.

Dus nu word het ziekenhuisbevalling onder behandeling van de gynaecoloog. Ik mag absoluut niet te veel bloedverliezen want dat kan gevaarlijk zijn voor mij. Dan ben jij er straks wel maar kan ik mijn bed niet meer uit. Hij zei wel heel nuchter dat als het mis gaat het sowieso mis gaat maar dat het dan beter is dat ik direct onder de behandeling ben van specialisten. Ik vind het allemaal wel prima. Ik hoop gewoon dat alles nog goed gaat.

Maar sinds er geconstateerd is dat mijn ijzer zo laag is voel ik me eigenlijk wel al een stuk beter. Misschien dat het inderdaad door de ijzerpillen komt maar de volgende dag al voelde ik me fitter. En mijn ijzer was toen ook alweer 0.2 gestegen terwijl ik nog geen pillen slikte. Niet erg veel maar toch wat voelde ik me al een stuk minder moe. Ik heb twee dagen geleden ook twee ijzerpillen overgegeven dus die hebben ook niet gewerkt. Nu ik ze slik tussen de maaltijden door gaat het wel veel beter met binnenhouden.

Het zit ons niet mee. Nu heb ik wel het babykamertje maar is het nog niet klaar! De commode kon niet door het trapgat dus die moet nog via het raam naar boven worden gebracht. En van de kast waren ze de schroeven vergeten, dus die kon niet in elkaar gezet worden. Daarvoor word dus een nieuwe afspraak gemaakt. Maar met afspraken nakomen zijn ze niet zo goed nochtans bij kidsfactory. Dus veel vertrouwen heb ik er niet meer in.

Vandaag vroeg op gestaan omdat het kraambed 's morgens gebracht werd. Voor die tijd heb ik nog even op internet rond geneusd voor een naam. Paar namen opgeschreven en toen daarvan weer een paar namen naar papa opgestuurd. Hij vond ze erg leuk. Wat me eerlijk gezegd verbaasde. Dus nu zijn we weer van naam verwisseld. Dit is nu de derde naam. Hoewel we nog twijfelen welke de voornaam en welke de tweede naam voor jou word.

Zondag op de boot met mijn moeder en vriend P. kreeg ik weer last van harde buiken. Maandag ben ik met mijn moeder langs vriendin M. gegaan en kreeg van haar alvast het eerste kraam-kadootje omdat ze waarschijnlijk op vakantie is als jij geboren word. Het is een warm pakje voor in de herfst alvast. Echt een meidenpakje. Daarna zijn mijn moeder ik een pup gaan ophalen. Een zwarte labrador genaamd Prada. Ze is erg speels. Ik ben benieuwd hoe jij straks omgaat met al die dieren hier om je heen! Het zal je ontwikkeling waarschijnlijk alleen maar ten goede komen.

Morgen verwachten we de meubeltjes. Het word nu wel erg spannend allemaal. ik verheug me er echt op om je kamertje nu eindelijk eens in te richten en klaar te hebben! Het lopen valt me trouwens steeds zwaarder. Mijn benen houden meer en meer vocht vast, vooral mijn enkels, en verzuren ook sneller. Maar het zijn de laatste loodjes en ik mag absoluut niet klagen. Hoewel het me soms lastig valt dat ik sommige dingen niet meer zo makkelijk kan doen, zoals normaal gewoon bukken of op mijn knieen zitten. Ik vergeet het soms dat dat soort dingen niet meer gaan en dat kan soms wel een beetje frustrerend zijn.

Eergisteren heb ik dan ervaren wat 'harde buiken' mogen zijn. En ik kan zeggen dat ik het uitermate vervelend vond. Papa en ik waren aan het eten bij mijn moeder thuis en op een gegeven moment voelde mijn buik zo pijnlijk verkrampt. Ik bleef nog eventjes aan tafel zitten voor de vorm en ben toen maar op de bank gaan liggen. Papa kwam direct naar me toe en vroeg of het ging. Natuurlijk ging het niet. Ik heb geloof ik een stuk of drie, vijf, harde buiken achter elkaar gekregen en daarna was het over.

Ik heb nog wat oosterse kip salade gegeten van mijn moeder maar de bami heb ik voorbij mij laten gaan. Daarna keken we nog even naar de vakantie film van mijn moeder en Piet en toen gaf papa aan wel erg moe te zijn en naar huis toe te willen. Het was ook wel al wat later dan verwacht. We gingen terug op de motor. Normaal gesproken vind ik dat wel lekker maar met mijn buik vond ik de weg toch wat te hobbelig. Gisteren heb ik er geen last meer van gehad, alleen 's avonds nog heel even een keertje maar.

Gisteren moest ik ook weer naar de verloskunde. Weer gewogen (52 kilo) en weer gevoeld. Ze drukte naar mijn mening iets te hardhandig in mijn buik en bekken. Ze zei dat het was om te voelen of je al was ingedaald. Stond dat dan niet op mijn kaartje dat je al netjes met je hoofdje in mijn bekken lag zo'n twee geleden al? Ik werd er een beetje chagerijnig van. Daarna vroeg ik of ze mijn ijzergehalte kon checken omdat papa daar iedere keer op aandrong. Het bleek inderdaad erg aan de lage kant te zitten (5.3).

Ze heeft me een verwijsbrief gegeven zodat het ziekenhuis nog eens een keer mijn bloed kan controleren. Dat vond ik een beetje onzin en papa ook. Maar ik ga toch maar want volgende week wil ze dat ik terug kom. En ik heb dus ook ijzertabletten gekregen, wat papa graag wou. De verloskunde vroeg ook of alles al klaar stond voor een thuisbevalling omdat ik in deze week al thuis mag bevallen. Ik zei dus dat we dinsdag ons kraambed binnen krijgen. Ze heeft opgeschreven dat een kraambed nog niet geregeld is. 'We kunnen niks doen als je nog niks in huis hebt' zei ze. Nee, dat begreep ik ook wel.

We lagen elkaar niet zo, denk ik. Ze keek verder op mijn kaart en zag dat er aangevinkt stond 'ja' voor getrouwd. Ze zei half verrukt 'Oh, jullie zijn gewoon getrouwd!' Ik zei daarop nee en ze vroeg toen direct of we dan wel samenwonend waren. Ging ze het corrigeren, 'ja', zei ze 'ik wou alleen weten of jullie wel samen wonen.' Dat zou toch hetzelfde zijn als dat we getrouwd waren? Haar collega heeft het bovendien zo ingevuld. Ik hoop niet dat ik haar krijg tijdens onze bevalling. Dat word zeker ruzie.

Gisteren hebben mijn mams en ik ook de bugaboo opgehaald. Hij is heel mooi. Je zal er zeker lekker in liggen. Ik hoop alleen dat ik snel wat meer handigheid erin krijg om dat ding op te klappen en in de auto te leggen. Hoewel het niet moeilijk is, is het met zon of regen wel eventjes lastig lijkt me. Ik heb ook nog een lief pakje gekocht in turquoise van Mexx.

Het beviel je zeker niet. Nog geen minuut nadat ik het laatste stukje had geschreven was je alweer omgedraaid en lag je weer mooi met je ruggetje links. En tot nu toe ben je zo blijven liggen. Dus je voetjes en handjes zitten weer vrolijk naar rechts te duwen en dat is voor mama ook een stuk vertrouwder.

We zijn druk in touw geweest van het weekend. We hadden een heus wafelweekend. Buurman J. organiseert al zo'n jaar of acht een doe-weekend met zijn neven en nichten en papa en ik waren ook uitgenodigd. Alhoewel we neef noch nicht zijn, we kende toch wel het over grote deel van de neven en nichten. Het was dan ook hartstikke gezellig.

Zaterdag ochtend zijn we vroeg vertrokken naar de Efteling. Het was mooi weer, net niet te warm om veel te lopen in het park en toch aangenaam genoeg om in t-shirts te lopen. Zelfs als die nat werden. Natuurlijk zijn we in de Fata Morgana, Droomvlucht en Carnaval Festival gegaan. Maar ik kon helaas niet in de Bobslee, Villa Volta, Pegasus, Python en Vogel Rok. Wel ben ik in de Pirana gegaan, zonder spijt doch kletsnat geworden. Het was zeker een geslaagde dag. Maar ik was wel totaal uitgeput naderhand en mijn bekken deden zeer van het vele lopen.

Zondag gingen we kanoen. Dat was geen goed plan. Ik ben wars van enige fysieke training en het roeien ging dan ook niet goed. Na wat felle uitbarstingen van mijn kant ben ik gestopt. Wel met de wetenschap dat papa best alleen kan roeien maar toch voelde ik me schuldig dat hij het in zijn eentje moest doen. Toen we op de helft waren en even een drankje gingen drinken ben ik overgestapt naar een andere kano en papa bleef alleen achter in zijn kano. Het was prachtig weer en zelfs zonder te roeien had ik het bloedheet daar tussen het riet.

's Avonds merkte ik echter pas goed wat zwangerschap en zo'n dagactiviteit met zich meebrengt. Mijn voeten en benen waren opgezwollen tot het formaat van mijn buik zowat en het deed zeer om ze ook maar te buigen of om er ook maar eventjes op te staan. In de kano's moesten we haast half geknield zitten en de hitte daarbij opgeteld heeft het tot een aardige vochtophoping geleid in mijn benen. Ik ben dan ook vrij snel in bed gedoken zodat ik horizontaal kon gaan. Rust voor mijn benen.

Je hebt je opeens bedacht. Toen ik gisteravond in bad ging liggen zag ik dat mijn buik anders scheef stond. Je ruggetje ligt nu rechts en je beweegt met je handjes, armpjes, beentjes en voetjes nu dus ook de hele tijd links. Vreemd hoor opeens alle bewegingen in de andere helft van mijn buik te voelen. Ik vroeg het nog even voor de zekerheid aan papa en die bevestigde inderdaad dat jouw ruggetje nu aan de andere kant ligt. Het is ook wel duidelijk te zien eigenlijk met die bobbel rechts.

Donderdag bij de verloskundige werd ik weer helemaal duizelig. De verloskunde zei ook dat ik erg bleek zag. Mijn bloeddruk was ook wat lager dan normaal, ze heeft mijn ijzer niet gecontroleerd. Met jou was alles goed, ik was maar een kilo of twee aangekomen en dat is dus ook aardig netjes. Jij bent al ingedaald en ik hoef me dus nu geen zorgen meer te maken mochten de weeen nu gaan beginnen. Je ligt goed!

Maar dat goed liggen betekend voor mij ook wat beperking in mijn bewegingsvrijheid. Lang door de stad heen lopen bijvoorbeeld zorgt geheit voor uitputting. Ik moet ook om de zoveel meter eventjes bijkomen want ik heb last van 'etalage-benen' ze raken verzuurd door een slechte doorbloeding. En liggen en opstaan vanuit bepaalde posities doet pijn in mijn bekken. Allemaal wat minder leuk maar ik vind vooralsnog dat mijn zwangerschap heel aardig verloopt.

Natuurlijk heb ik nog steeds erg veel last van misselijkheid, maagzuur en soms ook nog obstipatie. Wat er allemaal weer voor zorgt dat ik iets minder lekker eet dan normaal. Maar dat heb ik al de hele zwangerschap door dus ik begin er aan gewend te raken. De duizeligheid echter vind ik echt vervelend en eng ook soms. Ik wil dan direct gaan liggen en meestal val ik dan ook in slaap en daarna pas is het over. Maar nogmaals, ik mag niet klagen over mijn zwangerschap. Jij groeit lekker en ik kan het meeste nog wel doen.

Papa heeft samen met je opa vorige week zondag je kamertje behangen. Het is erg mooi groen geworden, lekker fris. Helaas hebben we deze week ook te horen gekregen dat we nog eventjes geduld moeten hebben met jouw meubeltjes. Die worden pas 20 juli bezorgd. Je mag dan al thuis geboren worden dus dat is een erg krappe planning. Papa is er behoorlijk boos om geworden. Maar hij was wel zo lief om voor ons een lief babypakje te kopen en een lief knuffel konijntje plus nog een speen met 'I love mama' erop. Maar je kamertje is dus nog steeds niet klaar en de spulletjes die ik pas later wou kopen zodat ze direct in de kasten konden moet ik nu maar gaan kopen en gewoon opstappelen in jouw kamertje totdat de meubeltjes eindelijk er zijn.

De partneravond met zwangerschapcursus was trouwens wel leuk. Het was die avond alleen nog steeds erg benauwd en daardoor was iedereen een beetje matjes en straalde het enthousiasme nou niet bepaald van de groep af. Maar papa zei me dat hij het erg nuttig had gevonden ondanks de slaapverwekkende toon van de vrouw die alles vertelde. Ikzelf vond het behoorlijk onnodig. Woensdag heb ik mijn laatste zwangerschapscursus en daarna begint dus het wachten op jou. A.s. vrijdag wilt papa het bed gaan regelen en alle benodigde kraamspullen in huis hebben. Ik heb al een lijstje van mijn verloskunde deze donderdag meegekregen. Dus dat betekend toch ook dat je nu echt in aantocht bent. Vreemd hoor!

Je ligt trouwens met je ruggetje links in mijn buik en je shopt mijn buik regelmatig scheef. Dan zie ik opeens een uitstulpseltje in mijn rechter zij. Het begint nu ook een beetje pijn te doen als je schopt. Het steekt een beetje. Ik word dan ook een beetje quasi boos op je en papa neemt het dan voor je op. Waarop ik weer boos word op papa natuurlijk omdat hij het natuurlijk ook voor mij behoort op te nemen. Maar alles gaat dus goed met jou, met regelmatig de hik ook.

Papa was trouwens ook nog bezorgd om mij omdat hij een hartruis bij mij had gehoord. Dus via de huisarts had ik een doorverwijzing gekregen naar het ziekenhuis poli cardiologie. Daar bleek er gelukkig niets aan de hand te zijn. Heb nog eventjes een echo gehad van mijn hart maar er was niets op te zien, zei ze. Het liggen aldaar deed wel pijn, ik moest op mijn linker zij liggen en dat vond jij blijkbaar ook niet zo erg fijn want je begon flink te schoppen en te bewegen. Papa was behoorlijk opgelucht te horen dat er niets aan de hand was.