Gisteren: "Waar blijft die man nou he?"
"Welke man?" vroeg ik.
"Papa!"
Vandaag: "Zal ik onze man even bellen?"

Gisteravond ging mama uit eten met mama's broers en zus (voor wijlen opa's verjaardag) en was het diep drama dat mama wegging 's avonds. Je wilde per se mee maar dat kon natuurlijk niet. Papa belde mama nog eens op en ik hoorde je nog steeds helemaal overstuur huilen en je vertelde hortend en stotend dat je bij mama wilde zijn. Papa vertelde later gelukkig dat het na zo'n tien minuten je met rust te hebben gelaten het vanzelf overging en jij drie pannekoeken op at.

Vandaag gingen we naar de verjaardag van Rico en heb je lekker even gespeelt met Beau en daarna met tante Bianca met wat spelletjes van hun. Daarna gingen we door naar Marco en Inge waar je helemaal los ging met Deimos en Mihos. Jullie spelen steeds meer en beter met elkaar. We hadden ook kadootjes voor de jongens meegenomen en die wilde jij perse geven. We hadden er lekker gegeten al at je weinig hoewel je als voorafje wel een croissant kreeg met kaas.

Vorige week donderdag zette ik je op de wc neer en riep je verbaasd uit: "er komt plas uit mijn billen!" je lachte er nog bij. Maar de hele dag had je dus plaspoep en je klaagde licht over rugpijn. Je was wat hangerig maar bleef vrolijk en geen verhoogde temperatuur. Vrijdag had je nog steeds plaspoep dus we besloten je niet naar de peuterspeelzaal te brengen.

Dat weekend was mama verkouden en Bryndís werd ook weer een beetje snotterig (die was de week daarvoor nog erg ziek geweest met een beginnende midden-ooronsteking). Gelukkig zette het bij haar allemaal niet zo door. Maar sindsdien hang je erg aan mama. Voorheen wilde je altijd perse dat papa je naar bed toe bracht of op zijn minst het verhaaltje deed (want toegegeven hij doet beter de stemmetjes). Maar nu klaag je steen en been als papa het wel doet en mama niet.

Ook met oma was het allemaal niet goed en nam je niet eens de moeite te spelen met haar en bleef je stug de hele tijd tv kijken terwijl zij hier op visite was gekomen. Gelukkig ging het de volgende dag wel beter en ben je bij haar blijven slapen. Alleen voor het slapen gaan kreeg ik nog een telefoontje van oma dat je 'om niets aan het huilen' was. Toen ik je sprak bleek je niet naar bed toe te willen gaan. En zei je nog eventjes dat je naar mama toe wilde naar wat door vragen bleek je mama toch niet zo erg te missen en wilde je gewoon tijd rekken...

Ook naar de peuterspeelzaal toe was het driemaal drama maar eenmaal daar ging het gelukkig wel weer aardig en de juffen zeiden alleen dat je maandag was pips was. Ze hadden nog gevraagd aan je of je ziek was geweest maaar daar kregen ze geen antwoord op.

Met oud en nieuw zijn we naar Scheveningen gegaan. We verbleven in het appartement van oma. Mama en papa hadden lekker hun eigen filmpje meegenomen en jij sliep op een matras naast ons bed. Dat vond je erg gezellig en prettig uiteindelijk omdat je het vuurwerk een beetje eng vond.

Om 12 uur 's nachts maakte papa je wakker en keken we met zijn allen naar het vuurwerk. Je vond het erg mooi maar toen papa de deuren van het balkon opendeed om daar te gaan kijken werd je toch wel erg bang! Het geluid van het vuurwerk was te luid kennelijk, je kroop daarna weer lekker in je bed met de deken ver over je heen getrokken.

De volgende dag ging je samen met papa naar de nieuwjaarsduik kijken. Op het strand vond je het fantastisch. En papa vertelde later dat je stiekem tussen de hekken door was gekropen en tussen de hekken aan het rennen was. Papa riep je natuurlijk terug maar mooi niet dat je kwam! Pas toen een vrouw van de Unox-organisatie je begon te roepen rende je vlug naar papa, toch wel eng zo'n leger-des-heils vrouw.

Toen jullie weer terug kwamen gingen naar het aquarium. De vissen vond je hier en daar toch een beetje eng eruit zien en je voelde telkens half verschrikt of er wel nog glas voor zat! Daarna gingen we weer naar huis, mama droeg je de halve weg terug.