1 mei gaf oma een groot feest voor (en in) haar nieuwe huis. Natuurlijk waren wij ook uitgenodigd en konden we in het gastenverblijf logeren met jullie. Omdat je natuurlijk wel gewend bent om bij oma te logeren voorzag ik geen problemen hier in. We kwamen een uurtje eerder aan zodat we even de tijd hadden om rustig onze spulletjes uit te pakken en jij eventjes weer de boel kon verkennen.
Bij de eerste visite was je wel even verlegen maar je ontdooide al snel en nam iedereen trots mee naar je huisje. Later kwamen er ook een paar buurmeisjes met wie je wel graag wilde spelen. Je hield de deur van je huisjes dicht zodat Julia er niet uit kon, iets wat Julia zelf niet helemaal grappig vond op dat moment. Maar later hadden jullie elkaar toch gevonden en speelde jullie lekker samen met een ander meisje en nog een jongetje die ook op het feest waren.
Toen het tijd was om naar bed toe te gaan kwam je moe op Bianca's arm naar mama toe. Je bleef op Bianca's schoot zitten totdat papa je kwam halen om je te verschonen. Daarna bracht mama je samen met je zusje naar het gastenverblijf toe. Papa zette je campingbedje op en haalde nog je slaapzakje uit oma's huis om je daarna in je bedje te doen, terwijl mama op de bank ernaast bleef zitten. Vanaf toen was het drama en begon je hard te huilen. Je schreeuwde dat je naar oma toe wilde wat geen optie was omdat - voor ons gevoel - de muziek veelste hard daar aan stond.
Mama bleef nog een tijd samen met Bryndís bij je zitten maar je ging niet minder - of meer - huilen. Toen Bryndís eindelijk een beetje klaar leek te zijn met voeden vroeg ik aan je of je misschien dag-dag wilde zingen met mama, dat was niet goed, 'ik heb honger' zei je. 'Moet mama dan een banaantje halen voor je?' Dat was wel een goed plan maar toen bleek dat je dan gewoon in je slaapzak moest blijven in je bedje wilde je dat toch ook weer niet. Na wat over en weer gepraat over deze kwestie gingen we toch maar dag-dag zingen. Daarna wilde ik je weer in bed stoppen en begon je toch weer te protesteren, maar nu had mama genoeg gedaan vond ik zo en zei streng tegen je dat je nu stil moest zijn en dat we anders naar huis toe gingen en we oma morgen dus niet zouden zien.
Daarna ben ik weggelopen met Bryndís, dat wil zeggen, ik ging naar mijn eigen bed die alleen afgescheiden word door een muurtje zonder deur of iets dergelijks erin. Maar het werkte wel, je bleef stil dit keer. Alleen nu begon Bryndís een beetje te huilen, waarschijnlijk ook van slag van alle drukte en lawaai! Dus haar maar de borst gegeven totdat ze alles uitspuugde, daarna weer de borst en toen sliep zij ook eindelijk. Tussendoor hoorde ik je nog even maar daarna sliep je toch wel snel!
Mama was ook uitgeput en had geen zin meer in het feestje en ging dus ook maar slapen met een handdoek over de plek heen waar Bryndís had gespuugd.
We sliepen alle vier uit tot half tien.
De volgende dag dus lekker rustig begonnen met oven-broodjes en thee en 's middags een wandeling gemaakt in het nabij gelegen bos. Daarna naar huis gegaan en thuis een filmpje gekeken (Merlijn de Tovenaar).
