'Haaltje tellen?' vraag je lief als we zeggen dat je naar bed toe moet. Ja, we gaan een verhaaltje lezen. We hebben een groot voorleesboek voor peuters, Olifantje In Het Bos. Met lange en korte verhaaltjes erin van verschillende schrijfers. Natuurlijk mét mooie plaatjes! De korte verhaaltjes zijn duidelijk nog favoriet maar soms kan ik ook een verhaaltje lezen van twee bladzijdes lang, maar dat is dan wel het maximum.

Bij de losse boekjes zijn Thomas In De Wolken en Kaatje En Mama's Buik favoriet. Bij die laatste lees je ook al een hele bladzijde zelf voor. 'Nee, ik wil niet naar oma toe,' lees je dan met een heel zielig stemmetje voor alsof je bijna echt zou moeten huilen, om dan te vervolgen op normale stem: 'zegt Kaatje.' Als Kaatje op het eind haar baby broertje een kusje geeft doe jij dat op mama's buik.

Zondag was het feest van Maria hier vlakbij in Hoogkarspel. Papa en jij zouden eerst thuisblijven maar mama vond het toch wel leuk om je ook eventjes mee te nemen. Mama wist dat Zenzi, de kleinzoon van Maria ook zou komen dus dat kon nog weleens leuk zijn. Je was al een beetje moe dat je meeging maar we waagde het er toch op, mama zou mee terug rijden met oma dus papa kon je altijd vroeg weer naar huis brengen.

Je was nog even verlegen door alle vreemde gezichten, zelfs Bianca en oma leek je niet direct te herkennen maar de twee jongetjes op de dansvloer trokken wel meteen je aandacht. Je was meteen ontdooid leek wel en liep meteen op ze af. De twee jongetjes waren ook erg onder de indruk van jou en liepen met je weg.

Toen de muziek begon te spelen begonnen jij, Zenzi en Thijs te dansen, erg schattig gezicht. Later pakte Zenzi je ook bij beide handjes vast en dansde jullie samen. Zenzi is drie-en-een-half jaar oud en Thijs een jaar of vijf geloof ik. Maar Zenzi was dus ietsjes groter dan jou maar niet veel groter. Toen de camera draaide gaf je Zenzi ook nog eens een hele grote dikke kus op zijn mond waar Zenzi een beetje van schrok. Zenzi viel een paar keer op de grond en dan kwam je bovenop hem zitten om hem weer omhoog te helpen.

Kortom, je had het erg naar je zin met Zenzi en Thijs en kreeg ook de hele tijd chippies van ze. Af en toe kwam je nog kijken of je ouders er nog zaten maar veel tijd had je niet voor ons. Uiteindlijk is papa pas om een uur of tien met je weg gegaan terwijl we dachten dat je het maar een half uurtje hoogstens een uurtje zou volhouden (het feest begon om half acht).

Zenzi viel om half elf in slaap op de schoot van zijn vader.

Zaterdag gingen we met zijn drieen naar de Veluwe toe. In de auto op weg er naar toe heb je lekker eventjes geslapen. Bij de Veluwe konden we een gratis witte fiets pakken die daar klaar stonden, ook met kinderzitjes! We kozen voor een kinderzitje voorop omdat die het droogst waren en ook voorzien waren van een riempje, waar de kinderzitjes achterop dus nat waren en zonder riempje.

Jij vond het allemaal wel prima en zat heerlijk voorop bij papa. We fietste in een langzaam tempo voor mama en maakte onderweg een paar fotootjes van de mooie gekleurde bladderen - daarvoor wou mama namelijk graag naar het bos toe. Alle blaadjes waren mooi rood en oranje gekleurd. Helaas was het wel wat bewolkt die dag.

Mama moest naar het toilet dus we stopte even bij het bezoekerscentrum waar ook een speeltuin was waar je lekker eventjes gespeelt heb terwijl we een koekje aten die we meegenomen hadden van huis. Daarna besloten we verder wat te gaan lopen, we zagen een bordje met 3km wandeling naar De Franse Berg. Jij wou eerst niet uit de speeltuin maar toen je hoorde dat we gingen wandelen was je wel mee te porren.

In het bos vond je het schitterend om door de bladeren heen te lopen met je laarsjes aan, lekker achter papa aan terwijl mama veilig op het pad bleef. Daarna gingen jullie mama zoeken. Even later kwamen we paddestoelen tegen en ging je op je hurkjes er heel voorzichtig naar kijken en wijzen - na een waarschuwende schreeuw van papa en mama moest je even huilen maar daarna kwam je er dus niet meer aan (je had dus wel er aangezeten terwijl papa en mama even niet aan het op letten waren).

De 3km wandeling bleek wat langer te duren dan verwacht, het werd al snel donker door een dreigende regenwolk maar ook liep het al tegen vijf uur. Het pad eindigde ook op de weg, we zagen wel het Krollermuller museum maar wisten niet welke kant we nu heen moesten. Na een tijdje gelopen te hebben begon het licht te regenen - mama had een paraplu mee - en we probeerde een auto aan te houden om te vragen welke kant we op gingen.

Uiteindelijk stopte een auto zo maar voor ons en de vrouw zei ons dat ze ons had zien zwaaien en ze was omgekeerd omdat ze het zo zielig vond met dat kindje. Ze vertelden ons dat we nog een behoorlijk eind te lopen hadden en dat ze ons ook wel wilden brengen naar de uitgang. We stapten dus dankbaar in, jij was eerst nog verlegen maar je ontdooide uiteindelijk wel en praatte volop over poesjemauw en dat we linksaf moesten met de auto. Bij de uitgang kwamen we erachter dat we de verkeerde uitgang hadden en de man en vrouw waren zo vriendelijk nog eens om te keren voor ons en ons naar de andere uitgang te rijden.

Het was inmiddels al half zes, dus tijd voor een hapje eten. We gingen bij de chinees eten waar je een paar hapjes van at maar vooral de vissen in de vijver erg leuk vond. Op weg naar huis bleef je wakker tot dat we natuurlijk bijna al thuis waren en je in slaap viel.

Mama is nog vergeten te vertellen dat je al sinds een aantal weken alle kleuren zowat kan benoemen. Toen we kadootje gingen kopen voor oma's verjaardag riep je meteen 'paars!' toen de vrouw het inpakte. Dat vond de kassamevrouw erg goed van je en van de week zei je tegen oma 'dat is oranje.' Wat oma weer verbaasd deed staan kijken.

En nu heb je dus ook een duidelijke lievelingskleur: roze. Je wilt altijd je roze speentje als je naar bed toe gaat. Blauw accepteer omdat er niets anders voor je op zit, maar de girafjes en zebra die er op de blauwe spenen staan maken gelukkig veel goed. Toch, als je vraagt om je speentje zeg je er vaak nu bij dat het een van je 'roze' speentjes moet zijn. Met sokjes vind je juist wel leuk om blauwe of groene te kiezen gek genoeg.

Je bent nu al drie keer naar de peuterspeelzaal gegaan en het enige wat je een beetje moeilijk vind is het afscheid van mama - ik moet je duidelijk uitleggen dat mama zodalijk je weer komt ophalen - en het weggaan bij de peuterspeelzaal zelf - totdat je ziet dat alle andere kindjes ook meegaan met hun mama's en oma's, dan vind je het wel oke om ook mee naar huis te gaan.

Thuis heb je vervolgens energie te over, een middagslaapje zit er die dag echt niet meer in terwijl je de volgende dag juist wel weer wilt slapen tussen de middag. Ach, misschien is het wel de eerste weken zo, we merken vanzelf wel wat het juiste ritme voor jou is. In ieder geval heb je het erg naar je zin op de peuterspeelzaal en de juf zei dat je al goed mee deed met alles.

De tweede keer dat ik je ophaalde lag je op de grond zogenaamd te slapen en had je het daar 's middags nog over en de laatste keer zat je met je rug naar mij toe en toen ik mijn gezicht naast de jouwe bracht omhelsde je me heel stevig met een armpje toen je erachter kwam dat ik het was.