Vorige week donderdag zette ik je op de wc neer en riep je verbaasd uit: "er komt plas uit mijn billen!" je lachte er nog bij. Maar de hele dag had je dus plaspoep en je klaagde licht over rugpijn. Je was wat hangerig maar bleef vrolijk en geen verhoogde temperatuur. Vrijdag had je nog steeds plaspoep dus we besloten je niet naar de peuterspeelzaal te brengen.

Dat weekend was mama verkouden en Bryndís werd ook weer een beetje snotterig (die was de week daarvoor nog erg ziek geweest met een beginnende midden-ooronsteking). Gelukkig zette het bij haar allemaal niet zo door. Maar sindsdien hang je erg aan mama. Voorheen wilde je altijd perse dat papa je naar bed toe bracht of op zijn minst het verhaaltje deed (want toegegeven hij doet beter de stemmetjes). Maar nu klaag je steen en been als papa het wel doet en mama niet.

Ook met oma was het allemaal niet goed en nam je niet eens de moeite te spelen met haar en bleef je stug de hele tijd tv kijken terwijl zij hier op visite was gekomen. Gelukkig ging het de volgende dag wel beter en ben je bij haar blijven slapen. Alleen voor het slapen gaan kreeg ik nog een telefoontje van oma dat je 'om niets aan het huilen' was. Toen ik je sprak bleek je niet naar bed toe te willen gaan. En zei je nog eventjes dat je naar mama toe wilde naar wat door vragen bleek je mama toch niet zo erg te missen en wilde je gewoon tijd rekken...

Ook naar de peuterspeelzaal toe was het driemaal drama maar eenmaal daar ging het gelukkig wel weer aardig en de juffen zeiden alleen dat je maandag was pips was. Ze hadden nog gevraagd aan je of je ziek was geweest maaar daar kregen ze geen antwoord op.