Sint vond je maar eng, maar op school had je bedacht dat hij daar lang niet zo eng is als bij oma. Je kreeg de opdracht om samen met je beste vriendin een tekening te maken voor Sint namens de hele klas en die mochten jullie persoonlijk overhandigen. Heel trots was je daarop, natuurlijk, en met je vriendinnetjes dichtbij je durfde je dit wel aan. Maar bij oma ging het helemaal mis en wilde je niets van de Sint te maken hebben in tegenstelling tot je zusje.

Kerst bij oma met zoveel mensen zou je weer last hebben van je verlegenheid. Maar dat mocht van mama en je mocht zelf weten wanneer je naar de andere mensen mocht komen. Je bleef zitten op het rode bankstel van oma, ver weg van de familie. Daarna bleef je achter me aan tot alles weer normaal was voor jou. De volgende dag had je nergens last van met de kleinere groep familie die bij oma op bezoek kwam. Je was zelfs iets te druk naar onze smaak.

De vakantie is een rare periode. Over het algemeen ben je erg beschermend om je jonge zusje, aan de andere kant lijkt zij vaak de meest dappere en als zij iets durft probeer jij het vaak daarna. Of toch nog even niet. In de vakantie hebben jullie alleen elkaar als constante factor en dat brengt veel liefde en ook veel strijd bij elkaar teweeg. Geen geruzie om speelgoed maar wel om hoe het spel gespeeld moet worden. Iedere dag lijken jullie nieuwe grenzen af te moeten speuren van elkander, iedere dag worden jullie ook iets groter en weer wat wijzer.

Je geeft en maakt graag dingen voor andere, je bent erg sociaal en tegelijkertijd is het samen spelen nog steeds wel moeilijk voor je. Dat andere jou niet meteen begrijpen maakt je erg onmachtig voelen en je schreeuwt het er dan letterlijk uit. Gisteren gingen jullie naar oma en ik vroeg hoe het gegaan was "Ik was niet meer bang voor oma!" zei je trots. En even zo trots vertelde je hoe je tegen jezelf in de auto had gezegd dat je gewoon normaal moest reageren en gedragen en dat dat het beste was. Zo maak jezelf de grote stap vooruit tegen je verlegenheid. Je weet het al zo goed, maar het toepassen van alles kost tijd en moeite.

Je bent niet de grootste knuffelaar maar als je dan met ons zoent of knuffelt zeg je wel hoeveel je van ons houdt. En spontane houden-van-je's zijn er genoeg, iedere dag. Vlak voor kerst zei je ook dat je geen cadeautjes hoefde, want je had ons al en daarmee alles wat je wilde.

Laatste schooldag van het jaar. Je mag vandaag je eigen speelgoed meenemen. Je koos al vrij snel voor My Little Pony huisje met twee My Little Pony's erbij. Onder groot protest mochten de rokjes verwijderd worden - maar zo zijn ze helemaal niet mooi meer! Gisteren hadden we het al afgesproken dat je natuurlijk dat speelgoed wel mee mocht nemen maar dat we het kleine spul eruit zouden halen en thuis zouden laten dus. Vanochtend probeerde je het dus toch nog mee te smokkelen.

Mama had gisteravond drie uur lang het speelgoed schoongemaakt op school met zes andere hulpmoeders. Wat een werk! Maar volgend jaar heb je dan weer een schoon klaslokaal.

We waren gisteren ook weer naar oma gegaan en daar heb je weer lekker gezwommen. Bianca en een vriendin van haar waren er ook. Het was duidelijk dat je vond dat je te weinig aandacht kreeg aldaar. We zijn wat vroeger dan normaal maar terug naar binnen gegaan en ik liet jullie daar verder spelen. Helaas lette ik niet goed op en was het verdacht stil. Toen kwam je lachend van oma's kantoor vandaan en zat je onder de markeerstiften op je gezicht! Ook je kleine zusjes haar gezicht zat onder. Jullie waren geel en roze! Gelukkig kreeg oma het er goed af met een washandje en wat zeep.

Toen we weggingen bij oma rende jij alweer naar voren toe om daar 'pas' in de auto te kunnen stappen. Je deed de deur open naast die van mama en gaf me 'eerst nog even een kus.' Zo schattig.

Vandaag ga je bij oma logeren samen met je zusje zodat papa en mama de tijd even hebben om de vakantie voor te bereiden. We vertrekken morgen met een gehuurde camper naar Zweden. Ik ben zeer benieuwd hoe het ons allemaal gaat bevallen. In ieder geval heb ik genoeg boeken aangeschaft om de tijd te doden. Ook nemen we dvds mee mochten we het echt even niet meer weten.

Nou inmiddels zeg je de R luidt en duidelijk hoor. Ons viel het al voor goede vrijdag op maar de juf kwam er een week later mee aan zetten dat je opeens de R zei. Het was nog een heel issue want met het tweede tien minuten gesprek na je rapport kaarte de juf het weer aan en of we niet eens moesten denken aan logopedie. Op het schoolplein sprak de juf me er ook nog eens op aan of we dat nog gingen doen. Want 'normaal' gesproken had een kindje het allang opgepikt in de klas kennelijk en had je dus al de r moeten kunnen uitspreken.

Mama was echter erg koppig en vond dit onnodig. We maakte wel een klein beetje een 'pruttel' spelletjes om je aan te moedigen de r te zeggen maar verder schonk ik en papa ook er weinig aandacht aan. Mama kon zelf ook laat de r pas uitspreken dus dacht dat het wel goed zou komen. En anders maar niet en had je een mooie Gooise r. Dan maar verhuizen. Maar je bent erg trots erop dat je nu de r kan zeggen en nu kan je het ook al heel lang laten rollen rrrrrrrrrrrr.

Bryndis zeg je nu zo schattig met die r. Gisteravond toen papa je naar bed bracht zei je: 'Bryndis is mijn kleine sterretje.' Zo lief!

Je bent ook dol op je kleine zusje, tuurlijk hebben jullie weleens ruzie om speelgoed of om zoiets simpels als een zitplaats maar jullie passen ook goed op elkaar. Vandaag viel je bijvoorbeeld in de tuin op de stenen en Bryndis was bij je in de buurt en wilde je helpen met opstaan en je kusjes geven voor de pijn. Andersom werd mama aan het avond eten wat kwaad op Bryndis en later ging ik met haar stoeien en toen keek je helemaal verrukt: "Je speelt met haar!" want dat ik even daarvoor een beetje kwaad was op Bryndis vond je onterrecht. Ik zie:"Natuurlijk speel ik met haar, ze is toch mijn kleine meisje?" "Ze is van ons allemaal onze kleine baby!" zei jij daarop haha.

Je had de laatste weken weer wat aandacht te kort kennelijk want je was enorm vervelend. Gelijk huilen als je iets niet mocht of als het niet naar je zin was. En toen er een nieuw vriendinnetje kwam spelen was het van "hier mag je niet mee spelen" "daar mag je niet aankomen" enzovoort. Dat kon natuurlijk niet dus voor straf mocht je een week niet meer met vriendinnetjes spelen. Maar omdat het weinig aan leek te komen bij je gingen we ook niet naar oma toe. Dat vond je wel heel erg jammer. Het lijkt nu een beetje te hebben geholpen. Hopen dat je het zo goed blijft doen!

Misschien zit je nog wel wat erg vast in je 'zelf doen' fase. Eergisternacht hoorde we je wat huilen en ging papa bij je kijken. Je was verdrietig maar stuurde papa weer weg. Later hoorde we je uit bed stappen, dit doe je normaal gesproken nooit, je roept nog altijd naar ons voordat je uit bed durft te stappen. Daarna hoorde we je papiertjes pakken uit de badkamer. En toen nog één.

'Misschien heeft ze in bed geplast?' Papa ging rap naar beneden. We slapen tijdelijk op de zolder omdat onze slaapkamer opnieuw behangen is en we nu nog wachten op de gordijnen. Papa trof je in je slaapkamer met je voetjes in een grote natte plas terwijl je met enkele wcpapiertjes het probeerde op te ruimen. We hebben je maar even afgespoeld onder de douche in bad en papa ruimde de plas op. Gelukkig was er niks in je bed en hoefde we die niet te verschonen dus.

De 'zelf doen' fase is voor de rest wel redelijk over. Ik moet je schoenen aantrekken, je helpen met je jas aan- en uittrekken en het liefst wil je ook dat ik je toetje voer. Maar je kan het allemaal wel zelf nu. Dat scheelt als het eens een keer nodig is.

Maandag had ik je eerste tien minuten gesprek met juf Linda van je schooltje. Ze vertelde dat je geen gebrek aan zelfvertrouwen had. In het begin kon je je moeilijk concentreren, aan een werkje bezig zijn, in de kring stil zitten en uberhaupt luisteren. Maar dit ging steeds beter! Je sloeg en beet ook letterlijk van je af in het begin maar dit werd ook steeds minder gelukkig.

Voor de rest was de juf erg verbaasd erover dat je al veel letters herkende. Dit spelletje deden ze eigenlijk voor groep twee maar ze zei dat ze rustig ook Sigrid af en toe een beurt gaf en dat je het dan zo wist te vertellen welke letter het was! Ook het 'Hakken en Plakken' kon je best aardig (keh-aa-te en dan KAT zeggen). Ook dat je al goed tot tien kon tellen vond ze erg knap.

Qua spel en socialiteit was je nog een beetje jong. Oftwel je kon prima nog alleen spelen maar vind het ook niet erg als iemand met je meekomt spelen. Je klimt erg graag en bent erg druk/actief. Ze zei dat je het erg vaak over Bryndís ook had en meteen dat je de R nog niet goed zegt.

Kortom het ging erg goed.

Je hebt een zeer levendige fantasie. "Vehaaltje!" roep je iedere dag wel een paar keer naar papa of mama. Boekjes zijn helemaal het einde. Maar als wij niet willen vertellen, geen tijd hebben of geen zin dan kunnen we rekenen op een mooie verhaalspinsel uit jouw hoofdje.

Een week geleden vertelde je me een mooi maar droevig verhaaltje over een meisje. Ze was op straat, helemaal alleen en moest daar blijven van haar moeder, of haar moeder haalde haar niet naar binnen toe. Het werd donker en het meisje ging dood. Toen werd ze begraven of ging ze onder grond en daar leefde ze verder. Het verhaaltje is waarschijnlijk ontsponnen uit je boek "dat is heel wat voor een kat" een kinderboekje over rouwverwerking waarin de kat ook begraven word en verder leeft in de zaadjes van bomen en planten. Het leeft dus niet echt in de grond maar leeft voort. Jouw verhaaltje vond ik toch best creatief.

Gisteren gingen we met papa en Bryndís naar Camperduinen. Op de heenweg viel je in slaap in de auto en daar aangekomen was je nog een beetje pips. Het waaide straf zo vlakbij zee maar eenmaal wat verder in de duinen was het lekker vertoeven. Toen we een grote 'zandbak' tegenkwamen leefde je helemaal op. Daarna rende je over de paden heen en verzamelde we vijf dennenappels en nog een paar kleine schelpjes. Bryndís was de hele tijd aan het rondkijken in haar wagentje. En op de terugweg ging jij met je hoofd in de wagen en duwde je haar 'voor'uit (eigenlijk achteruit voor mama).

Je bent al zo zelfstandig en grappig daardoor soms. Vandaag kwam je Bryndís snel te hulp door het traphekje dicht te doen toen we boven waren. Je deed 's ochtends helemaal zelf je sokjes aan. Beneden gekomen had je opeens ontdekt dat je ook je pyama uit kon doen. Natuurlijk kan je dit al langer, maar naakt rondlopen! Ja dat was pas leuk haha. Je had ook geen onderbroekje nog aan dus je was echt helemaal naakt en vond het maar wat leuk. Daarna kleedde je jezelf weer aan en vervolgens toch maar weer uit.

Zojuist ging je op de wc zitten maar plaste je per ongeluk over de bril heen. Natte broek dus, je had al natte sokken van de gedweilde vloer waar je per se overheen wilde lopen. Effin ik stuurde je naar boven, ga maar zelf schone sokken aandoen en een schone broek aantrekken. Nu kom je helemaal aangekleed beneden. En nog mooi ook! Je hebt de mooie uiltjes maillot aan die je eergisteren ook zo graag aan wilde, met een paarse rok, een roze t-shirt en een mooi bruin vestjes met borduurseltjes erop. Staat zo schattig bij elkaar haha had mama nooit zo uitgekozen. Je bent ook helemaal trots op je outfit!

Vandaag keek je ook naar de tweeny's en dat zijn poppen uit Engeland. Toen zag je 'de vader' van die poppen (eigenlijk een oppasser) op een boot zitten. "He," zei je "hij zit in het echte land." dus ik zei: "Ja hij zit in Engeland he." "Ja, en dat is het echte land en hij is niet echt!" riep je toen haha. Slimme meid al.