Misschien zit je nog wel wat erg vast in je 'zelf doen' fase. Eergisternacht hoorde we je wat huilen en ging papa bij je kijken. Je was verdrietig maar stuurde papa weer weg. Later hoorde we je uit bed stappen, dit doe je normaal gesproken nooit, je roept nog altijd naar ons voordat je uit bed durft te stappen. Daarna hoorde we je papiertjes pakken uit de badkamer. En toen nog één.

'Misschien heeft ze in bed geplast?' Papa ging rap naar beneden. We slapen tijdelijk op de zolder omdat onze slaapkamer opnieuw behangen is en we nu nog wachten op de gordijnen. Papa trof je in je slaapkamer met je voetjes in een grote natte plas terwijl je met enkele wcpapiertjes het probeerde op te ruimen. We hebben je maar even afgespoeld onder de douche in bad en papa ruimde de plas op. Gelukkig was er niks in je bed en hoefde we die niet te verschonen dus.

De 'zelf doen' fase is voor de rest wel redelijk over. Ik moet je schoenen aantrekken, je helpen met je jas aan- en uittrekken en het liefst wil je ook dat ik je toetje voer. Maar je kan het allemaal wel zelf nu. Dat scheelt als het eens een keer nodig is.