Je hebt een zeer levendige fantasie. "Vehaaltje!" roep je iedere dag wel een paar keer naar papa of mama. Boekjes zijn helemaal het einde. Maar als wij niet willen vertellen, geen tijd hebben of geen zin dan kunnen we rekenen op een mooie verhaalspinsel uit jouw hoofdje.

Een week geleden vertelde je me een mooi maar droevig verhaaltje over een meisje. Ze was op straat, helemaal alleen en moest daar blijven van haar moeder, of haar moeder haalde haar niet naar binnen toe. Het werd donker en het meisje ging dood. Toen werd ze begraven of ging ze onder grond en daar leefde ze verder. Het verhaaltje is waarschijnlijk ontsponnen uit je boek "dat is heel wat voor een kat" een kinderboekje over rouwverwerking waarin de kat ook begraven word en verder leeft in de zaadjes van bomen en planten. Het leeft dus niet echt in de grond maar leeft voort. Jouw verhaaltje vond ik toch best creatief.

Gisteren gingen we met papa en Bryndís naar Camperduinen. Op de heenweg viel je in slaap in de auto en daar aangekomen was je nog een beetje pips. Het waaide straf zo vlakbij zee maar eenmaal wat verder in de duinen was het lekker vertoeven. Toen we een grote 'zandbak' tegenkwamen leefde je helemaal op. Daarna rende je over de paden heen en verzamelde we vijf dennenappels en nog een paar kleine schelpjes. Bryndís was de hele tijd aan het rondkijken in haar wagentje. En op de terugweg ging jij met je hoofd in de wagen en duwde je haar 'voor'uit (eigenlijk achteruit voor mama).