Vandaag ga ik met mijn mama wat winkelen. Papa heeft al gezocht op internet naar baby kamertjes en ik had hem gezegd dat we nog ruim vijf maanden hebben om het in te richten en dat ik geen overhaaste beslissingen wou nemen. Maar toen vertelde ik hem diezelfde dag nog dat ik vandaag met mam naar baby kamers ging kijken. Hij moest lachen. Hij verteld telkens dat hij de mannelijke variant van nestdrang heeft. Ikzelf voel nog steeds geen nestdrang maar natuurlijk vind ik het wel leuk om voor jou naar spulletjes te kijken. We zullen zien hoe ik vandaag reageer.

Gisteravond hebben papa en ik lekker een Indische rijstafel gekregen bij mijn moeder. Ze had smoor gemaakt, sperziebonen, hete kip, eieren, nasi en nog wat vlees. Het was erg lekker en eindelijk at ik weer eens goed. Ik had al de hele tijd erg verlangd naar Indisch eten, net zoals de McDonalds. Misschien dat ik veel aan mijn opa op die manier denk? Hij was ook gek op McDonalds en natuurlijk maakte hij heerlijk Indisch eten. Maar goed, gisteravond na het eten vertelde mijn moeder ons ook dat ze mij best wel financieel wat wilde steunen, dat ikzelf maar moest kijken wat ik met het geld deed uiteindelijk. Papa vond het een fijn idee dat ik wat geld voor mezelf had om te besteden aan kleren bijvoorbeeld. We hadden het ook over de wat praktische zaken.

Mijn mama was eigenlijk van plan om te verhuizen binnen drie jaar naar Almere. Maar jouw komst heeft toch enige twijfel bij haar teweeg gebracht. Ik wil haar zo min mogelijk beinvloeden in haar keuze maar het zou natuurlijk wel erg leuk zijn om haar hier vlakbij ons in de buurt te hebben. Aan de andere kant ben ik er wel van verzekerd dat ze in ieder geval het eerste jaar van jou nog vlakbij ons woont en ik denk dat dat wel genoeg is. Ze gaat tenslotte niet het land uit en wij moeten het ook kunnen redden zonder haar, toch? Ze begint nu ook strijdvaardig te worden en wil het niet horen van buitenstaanders dat ik het niet aan zou kunnen om een kind op te voeden op mijn leeftijd. Ze begint het dus voor me op te nemen, voor ons. Nu alleen nog je vaders moeder een beetje positiever laten kijken. Maar in principe is zij ook blij met jouw komst, ware het niet dat ik zo jong ben en papa en ik het niet gepland hadden. Dat zit haar behoorlijk dwars.

Mijn buik is overigens nog niet gegroeid. Ik voel wel dat het gebied van mijn blaas wat harder is dan normaal en ik moet ook veel vaker naar de wc toe. Dus je zit er wel. En mijn misselijkheid is ook nog niet helemaal over 's ochtends. Vreemd genoeg steld dat me ook soms een beetje gerust; 'ik heb me niet vergist dus, je bent daar dan toch echt in mijn buik,' denk ik dan. Ja, die zwangerschapkwaaltjes onderstrepen jouw bestaan. En aangezien ik het nog steeds niet helemaal schijn te bevatten ben ik blij met die kwaaltjes.