ben ik met mijn zus naar het ziekenhuis gegaan. De nacht ervoor had ik zo slecht geslapen van buikkrampen dat papa eventjes bang was dat ik een buiten baarmoederlijke bevruchting had. De buikpijn hield aan en toen heb ik Bianca gevraagd mij te brengen naar het ziekenhuis. Daar zag ik je dan voor het eerst! Je zag er al zo lief uit. En zo compleet. Ik kon je hartje heel snel zien kloppen! Elf weken en één dag oud zeiden ze dat je was. Dat is nu dus al bijna drie maanden en daarmee is het kritieke stadium voorbij.

Papa heeft het al trots verkondigd aan Marco en Inge. Inge is meteen achter baby spulletjes aangegaan en zal een lijstje voor ons opstellen van wat we allemaal nodig hebben. We hebben het ook al beide aan onze ouders verteld. Mijn moeder schrok heel erg. Later werd ze boos. Nadat ze met papa had gesproken leek het al wat beter te gaan maar er waren veel woorden gevallen tussen ons. Papa was de hele dag weg toen ik bij mijn moeder zat. Hij heeft het toen aan zijn ouders verteld die het wel aardig goed opnamen. Natuurlijk voorzien ze problemen met mijn jonge leeftijd en is het allemaal erg onverwachts maar het lijkt allemaal langzaam wel bij te draaien.