hebben papa en ik het beide aan onze ouders verteld. Ik heb het mijn moeder direct de vrijdag verteld dat ze terug kwam van Bonaire. Ze schrok heel erg. De volgende dag werd ze boos op me, ze noemde me onverantwoordelijk en vond dat ik nog niks bereikt had in mijn leven. Ze houd zoveel van kinderen, zei ze, en ze vond het moeilijk om dan te zien dat ik zo een kind zou opvoeden. Kortom, ze had er niet veel vertrouwen in. Dat maakte me natuurlijk ontzettend kwaad en ik heb de hele avond niks meer tegen haar gezegd.
Papa kwam 's avonds gelukkig weer en hij legde alles heel rustig uit vanuit zijn standpunt. Dat heeft mijn moeder blijkbaar erg goed gedaan en gerust gesteld. Toch was ik nog boos en erg verdrietig om haar reactie; het voelde zo erg als een aanval naar mij toe. Maar die zondag had ze alweer een mailtje gestuurd en daarin leek ze gelukkig al flink bij gedraaid. Nu is alles weer goed tussen ons. Ik heb alleen nog even meegekregen van de week dat mijn zus het er moeilijk mee heeft. Ze dacht nog altijd dat zij de eerste zou zijn die onze moeder een kleinkind zou geven. Ik kan het niet zo goed bevatten waar haar woede hier zat. Ze deed het voorkomen alsof ik expres jou heb gekregen omdat ik haar een loef wou draaien. Nou goed, niet alle slachtvelden zijn nog gestreden. Maar ik geloof wel dat het langzamerhand steeds beter word begrepen en dat je steeds meer word verwelkomd.
Aanstaande vrijdag ga ik samen met mijn broers en zus eten. Ik eet nog steeds niet veel maar het zal vast gezellig worden. Vooral mijn jongste broer lijkt erg blij en verheugd te zijn met het nieuws. Ook mijn oudere broer heeft positief gereageerd en dat viel me alles mee. Papa's moeder moet er nog even overheen komen dat haar zoon nu een serieuze relatie aan gaat en dan wel met zo'n jong meisje. Er zullen wel meer mensen met dat commentaar komen over ons leeftijdsverschil. Maar papa en ik trekken ons daar erg weinig van aan.
We hebben besloten om een pret echo te laten maken binnenkort misschien al en over 10 weken. Dan kunnen ze ook je geslacht zien. Ik ben wel erg benieuwd. Voor mijn moeder en schoonzus I. staat het al vast dat je een meisje bent. En het zal eerlijk gezegd voor mij ook wennen zijn als ik te horen krijg dat je een jongetje bent maar natuurlijk ben je daarom niet minder welkom. Ik verheug me sowieso op jouw komst, ook al is dat niet altijd zichtbaar voor iedereen. Papa is veel opener daarin: hij loopt rond met een big smile en verteld het iedereen met de grootste vreugde. We hebben al een buggy gekregen en halen waarschijnlijk binnenkort een box op bij kenissen van hem. Van schoonzus I. hebben we overigens ook al jouw eerste cadeautje mogen ontvangen: een blik met een kikkertje erin en allemaal baby zalfjes, badjes en olies. Ruikt erg lekker! Alleen de katten vinden het te scherp van geur.
