Een jaar of twee geleden zei een waarzegster tegen me dat ik erg(!) gelukkig zou worden met mijn 'ware' en dat ik degene zou ontmoeten door mijn studie, na mijn twintigste. Erg gedetailleerd, vind ik het nu, zoals ze dat zo precies kon vertellen. Maar ze heeft me niets gezegd over een eventueel kind dat er voor mijn twintigste komt. Ja, ze heeft het wel gehad over kinderen. Ik ben vergeten over hoeveel en of het jongens of meisjes waren of beide of een enkel. Wel jammer eigenlijk. Maar blijkbaar staat niet alles zo vast en kan ik zelf mijn leven een andere wending geven. Over Amerika had ze overigens ook niets gezegd. Ik hoop wel dat ze het bij het rechte eind had toen ze het had over 'erg gelukkig worden.' Maar dat hoop ik dan wel te worden met jou en jouw papa.

Eergisteravond moest ik trouwens weer overgeven. Precies een week geleden had ik hetzelfde en ik ben er dus inmiddels al uit dat het om de veldsla gaat. Waarom ik veldsla overgeef is me een raadsel, ik had altijd wel gedacht dat je goede voedingstoffen wel binnen zou houden met de zwangerschap of gewoon alles over zou geven. Maar ik heb het nu dus alleen met veldsla en vitaminetabletten. Dus voorlopig ga ik maar geen sla meer eten. Mijn tompouce hield ik gisteravond gelukkig wel binnen. Ik ben benieuwd hoe het vanavond gaat met de zuurkool, want zure dingen hebben me ook nog niet echt weten te bekoren sinds de zwangerschap.

Je trapt nu trouwens weer gretig! 's Maandag en dinsdag leek je me een beetje rustig maar dinsdag avond voelde ik je weer bewegen. Papa en ik waren in de badkamer dus hij kon je ook weer voelen en keek weer zo blij. Soms lacht hij dan ook zomaar weer een paar uur later en als ik hem dan vraag waarom zegt dat hij aan jou denkt. Hij zei ook tegen me dat hij me zo mooi vond nu, dat terwijl hij zwangeren vrouwen helemaal niet mooi vind. Maar hij vind het nu anders omdat ik het ben, en zijn eigen kind in mij zit. Hij zei: "Je bent helemaal klaar voor ons kind." Dat vond ik wel weer erg lief.