Schoonheid is zichtbaar geworden liefde.
                                                                   -Plato

Eergisteravond heb ik mezelf gewiegd, in de hoop dat het jou wat rustiger zou maken. Het hielp. Volgens mij vond je het wel fijn om zo heen en weer bewogen te worden. Gisteravond was dat gelukkig niet weer nodig, je trappelde alleen even flink toen je vader zijn hand op mijn buik neerlegde. Het voelt zo fijn om te merken dat je reageerd op iemands hand. Eigenlijk alleen nu nog papa's hand. Maar het lijkt er soms ook op dat ik al van te voren kan voorspellen wanneer je gaat bewegen. Dan leg ik mijn hand of papa's hand op mijn buik en al snel voel ik je dan bewegen. Soms voel ik je ook alleen maar als ik mijn hand tegen mijn buik aanhoud. Dan voel ik je niet in mijn buik bewegen, vreemdgenoeg.

Het is leuker opstaan met jou in mijn buik. Als ik nog een beetje half lig na te slapen leg ik meestal mijn hand op mijn buik en negen van de tien keer voel ik jou dan ook bewegen. Vanochtend vond ik het helemaal geweldig! Het leek erop alsof je je eerst van wou vergewissen dat daar een hand was die contact met jou zocht. Dus ik voelde eerst een heel voorzichtige duw, gevolgd door een wat hardere, fermere, duw en toen nog een laatste duwtje als een soort van afscheid. 's Middags let ik een stuk minder op jouw bewegingen, als je al beweegt.

Mijn misselijkheid is helaas nog niet helemaal over. Hoewel ik nu het idee heb dat het meer maagzuur is. Maar ik denk dat het prima gaat als ik geen thee meer neem 's ochtends vroeg. De laatste paar dagen doet het ook een beetje pijn, aan het begin van de dag, in mijn onderbuik bij het staan en lopen. Gelukkig houdt het niet de hele dag aan en tegen de avond is het zeker al verdwenen.

Vandaag zijn drie familie leden uit Amerika gekomen. Oom Ernst, Ellen en Nia. Ze blijven hier twee weken. Overmorgen gaan ze voor 'een dagje' naar Keulen toe. En maandag vertrekken we naar Parijs voor drie nachtjes. Voor Amerikanen lijken alle Europese steden dicht bij elkaar te liggen. Ik wou dat jij jouw Indische familie wat beter had mogen leren kennen. Maar het sterft uit en de vierde generatie Indo's wonen zo verspreid over het land dat we daar niet echt close tights mee hebben. Wellicht brengt jouw oma, op haar manier, je wat bij van de Indische cultuur. Al is het alleen maar met het eten.