Je word al groot en ik heb zo weinig bij gehouden de eerste paar dagen! Het is vreemd om nu moeder te zijn. Ik heb nooit echt goed begrepen wat ouders nou bedoelde met 'het gaat zo snel.' Ik dacht altijd juist dat je blij hoorde te zijn dat je kind tenminste goed groeide en gezond was. Maar nu zag ik mezelf aan tafel zitten huilen toen je 1 weekje oud was. Je vader begreep het ook niet helemaal en toen jammerde ik dat je alweer groot werd, dat er niet meer bij gehouden ging worden hoeveel poepjes en plasjes je gedaan had op 1 dag en wanneer je borstvoeding kreeg.

Inmiddels is dat alweer drie weken geleden en ik zit hier soms nog met een brok in mijn keel als ik me besef dat je ouder en ouder word. Laatst op het consultatiebureau met 23 dagen woog je al 3520gram. Een halve kilo meer dan je geboortegewicht! Een weekje later hebben we je zelf opgemeten met een meetlint en we kwamen tot 50cm. Twee centimeter gegroeid in een maand tijd. Natuurlijk is het ook iets om trots op te zijn en je blijft mijn kleine poppetje. Maar het doet ook vreemd pijn en het laat me heel goed beseffen dat ik meer en meer van het hier en nu moet genieten als het om jou aangaat vooral.

Je bent steeds meer wakker en je kijkt steeds meer gerichter naar onze gezichten vooral. Tuurlijk slaap je nog erg veel en gelukkig slaap je 's nachts heel goed en kom je alleen om drie uur 's nachts voor borstvoeding, de volgende om zes uur maar soms ook om zeven uur. Jammer genoeg heb je ook last van darmkrampjes, dan ben je niet stil te krijgen. Je vader vind je dan aandoenlijk en hij kan vertederend beschrijven hoe je huilt. Hij is helemaal verliefd op je en vind alles aan je leuk en mooi en lief! Maar we zijn beide gebroken door de korte nachten en de plotselinge ouderschap. Want ondanks dat je negen maanden kunt voorbereiden, je hebt geen idee wat je te wachten staat.