Je schreeuwt nu echt. Zo luid ook dat we je beneden helemaal horen als jij boven bent. Dit doe je nu al een kleine week denk ik. Het is wel ontzettend grappig maar totaal niet meisjesachtig meer, of kleine en lief. Maar volgens papa heb je toch wel echt een meisjes gilletje. Echt lief brabbelen doe je weer een stuk minder, je vind schreeuwen veel leuker.

Je lacht ook al naar ons spiegelbeeld. Ik zeg ons omdat we meestal met zijn tweeen er voor staan en ik dan tegen je ga praten en dan begin je echt lief te lachen als je naar mijn spiegelbeeld kijkt. Je kijkt ook naar jezelf maar het is moeilijk vast te stellen of je naar mij lacht of naar jezelf.

Papa heeft van het weekend een nieuwe draagzak voor je gekocht, eentje waarin je rechtop zit tegen papa's borst aan. Mama moet nog even uitvinden hoe het werkt en wie weet gaan wij het dan ook wel gebruiken. Het zou wel een stuk makkelijker zijn dan om ergens naar toe te gaan met jou alleen. Je andere draagzak word je al wat te groot voor, je zit er zo opgevouwen nu in dat papa het niet meer leuk vond. Jij vond het nog wel prima zolang we bleven lopen.