Sinds deze week kan je echt tijgeren. Je deed het daarvoor al een beetje door bijvoorbeeld wat op te schuiven om je speentje te pakken, die mama dan heel gemeen net buiten jouw bereik had geplaats. Maar nu ga je echt een paar kruipen vooruit naar objecten die je graag wilt pakken, maar niet mag pakken. Het is dus oppassen geblazen en het aankleden is ook een waar gevecht geworden. Je kruipt zo van je commode nog eens af!

Je bent de laatste weken zo vrolijk en het is heerlijk om met je te spelen, knuffelen en kietelen. Je vind ook alles best zolang er maar wat gebeurt, stil vind je niet leuk. De ene keer gaat het trouwens prima om je even alleen te laten en de andere keer huil je al binnen een paar seconde. Sinds drie dagen eet je nu ook heel goed je fruithapje tot meer dan de helft op. Ik moet zeggen, groentehapje want fruithapje krijg je al bijna niet meer, nog 1 keer per week ofzo. Je eet nu ook een hele biscuit op iedere ochtend. Zit je heerlijk te peuzelen en te knoeien terwijl papa en mama aan het ontbijt zitten.

Vrijdag zijn we met papa naar Amstelveen gegaan voor een fotoshoot in de V&D. Je vond de fotografe eerst maar raar en het leek even of je op het punt van huilen stond terwijl je op de foto werd genomen. Papa wou je erg graag in de bloempot zien en daarvoor moest je uitgekleed worden. Toen vond je het helemaal geweldig en in de bloempot werd je helemaal vrolijk en begon je te lachen naar de fotograaf. Die vond het dan ook een hele omslag van je. Echt een kat uit de boom kijkertje ben je. Die avond hadden we ook nog een etentje voor je oom die veertig word. Hoewel je het eerst wel leuk vond al die mensen om je heen, had je later moeite met in slaap komen en werd het je waarschijnlijk net als mama te warm daar. We gingen dus weer vroeg naar huis toe en daar leefde je weer helemaal op.

Vandaag was Maria F. uit Venezuela er. Ze had een lief pakje voor je meegenomen en een rammelaar. Ze vond je erg mooi en lief en liep lekker met je rond en zei de hele tijd dat ze je lekker ging verwennen en dat ze je nieuwe tante was. Voor oma en mama had ze ook nog wat meegebracht, een parfum en een vestje. Erg lief. Dit was dan echt je laatste kraamvisite geloof ik.

Zondag van het weekend was je al een beetje verkouden, nog geen verhoging dus we maakte ons geen zorgen. Maandag moesten we naar het consultatiebureau en daar was alles goed. Je woog 5700gram en was 62cm lang. Niet echt gegroeid maar ze vonden het prima. De dienstdoende arts zei wel dat ik misschien moest bijvoeden want anders werd je wel erg ielig. Ik ben er zelf niet zo bang voor, ik ben ook 'ielig' te noemen en 5 kilo onder de norm voor volwassenen. Maar ik leef, functioneer, nog goed en heb zeker geen annorexia of dergelijke.

Ik ga je dus nog even geen bijvoeding geven maar zal proberen je wat meer liga koeken te laten eten en hopelijk ga je weer eens een heel fruitpotje opeten binnenkort. Want tot nu toe kom je nog steeds niet verder dan een halve. Ik mag je gelukkig nog net zoveel borstvoeding geven als dat ikzelf wil. Was er even bang voor namelijk dat ik te horen zou krijgen dat het verstandig was om af te bouwen ofzo en nu over te gaan op flesvoeding, maar dat hoeft dus niet. Vind het namelijk, naarmate je ouder word, steeds intiemer worden om je borstvoeding te geven. Je lacht soms ook eventjes breeduit naar me om dan weer op mijn borst te duiken en verder te drinken. Dat is zo grappig en lief.

Maar goed, de arts luisterde naar je longetjes en vond wel dat die behoorlijk vol zaten al zag je dat toen nog niet aan je. Je kuchte niet op het bureau. Je was wel helemaal stil en leek erg onder de indruk van al die mensen, erg tam, je probeerde je zelfs niet om te draaien en bewoog ook amper. Enfin, nog die avond begon je benauwder te klinken, je vader was erg blij dat zijn tennis niet doorging voor die avond zodat hij bij ons kon blijven. Je had toen wel verhoging. De volgende dag moest hij echter snowboarden. Je temperatuur was die ochtend wel weer normaal en verder heb je ook geen verhoging meer gehad. Maar papa vond het niet fijn dat hij 's avonds weg moest. Toen hij weer aankwam vond hij je erg benauwd klinken en wou met jou naar de huisartsenpost. Daar leek het alweer wat beter te gaan maar de arts gaf ons toch een receptje mee om Ventolin te halen. Thuis was je weer benauwd en hebben we je ventolin gegeven. Voor de avond leek het te helpen.

De volgende ochtend heb ik het je weer gegeven en 's middags nog een keertje. Donderdag bleef ik alleen thuis met je en was je nog erg hangerig. Ik werd ook wat snotterig, misschien van de heteluchtverwarming. Maar vandaag gaat het al een stuk beter. Toen je wakker werd kwam ik naar je toe en begon je te schatterlachen om mijn hoofdbeweging. Dat was voor het eerst weer deze week, behalve dan dat je nog eens om Prada moest lachen die de bal apporteerde. Het is heerlijk om op een vrolijk te kind te moeten passen. Maar je bent nog even hangerig en hebt zeker wel de helft van de tijd aan mijn arm gehangen.

Gisteren at je de eerste kwart liga koek op trouwens.

26 weken en 5 dagen

Mijn lieve dochter,

Je bent al meer dan een half jaar oud. Wat heb je al veel tranen gelaten, en je moeder ook, in jouw korte leventjes. De bruikkrampjes zijn je helaas niet bespaart gebleven en elke keer weer was het een gevechtje om je ontlasting te doen. Maar daarna en tussendoor was je zo vrolijk. Ik zeg je groeien onder mijn handen en iedere kleine vooruitgang heb ik van dichtbij mogen meemaken. Het voelt zo uniek en ik voel me zo bevoorrecht dat jij me hebt uitgekozen om deze kleine en grote stappen met mij te delen. Je eerste glimlach, schaterlach, de eerste kruippogingen, je stijve beentje om te staan maar soms nog niet je evenwicht kunnen vinden en het grijpen met je handjes naar speeltjes en alle dingen die je niet pakken mag.

Wat verheug ik me nog op het komende half jaar om wat je allemaal zult leren. En wat jij mij allemaal zult leren. Ik hoop dat ik meer geduld kan vinden, dat ik meer de rust kan vinden hier in huis om jou een serene leefomgeving te geven. Papa doet ook zijn best en samen maken we er vast iets moois van. Het zo lief om die grote papa met jou bezig te zien, hij doet zo voorzichtig en kan er slecht tegen als je huilt. Hij knuffelt en danst, probeert je te lachen als je huilt en verschoont je poepluiers zonder morren. Ben je vandaag weer vrolijker dan?, vragen we ons af als je gepoept hebt. De frustratie dat we je niet kunnen helpen als je zo'n pijn hebt. Dat we je alleen kunnen vasthouden en je nog niet eens kunnen zeggen dat we mee leven met jou. Ik hoop dat je het voelt, dat we meeleven met jou pijn, dat we ondraagelijk vinden je zo te horen huilen.

Maar het is de laatste paar weken al een stuk minder geworden. Misschien dat je fruithapjes nu eindelijk zijn vruchten afwerpen en je ontlasting wat hebben verzacht. Hoewel het nog steeds niet veel is, een keer in de twee weken ongeveer.

Over een half jaar van nu ben je baby af en begint de dreumes periode. Zal je dan al wat praten? Ik kijk er naar uit en tegelijkertijd doet het pijn om deze belangrijke periode zo abrupt dan af te sluiten. Het kleine meisje dat zo in twee handen van papa paste is dan opeens een waggelend grietje van een jaar oud. We hebben veel complimentjes voor jou gekregen, vooral van: 'wat is ze klein.' Hoewel er in het begin opeens ook gezegd kon worden dat je zo lang was. Maar je lag lekker gestrekt met je beentjes, niet krom zoals de meeste babies. Toch al een beetje eigenwijs dus want juist nu weer lig je wat meer krom in je wagentje. Ja, je slaapt nog steeds in je wagentje beneden voor je middagdutje. En ik vind het maar moeilijk om afscheid te nemen van je wagentje en het om te laten bouwen voor een buggy. Dat zou betekennen dat je volgende keer in de box of boven moet slapen in je ledikantje. Dat kan je ook best hoor, dat doen we soms bij oma, maar mama vind dat wat minder leuk. Ik heb het idee dat je nog lekkerder slaapt in je wagentje omdat het je een beetje afschermd door zijn wanden.

Je hebt nog steeds je blauwe kijkertjes en ergens hoop ik dat ze je houdt. Je haartjes worden steeds lichter en het zou me niet geheel verbazen als je opeens blonde lokken hebt, die van je vader. We zullen het zien. Oma D. dacht nog even dat je krullen kreeg maar ik denk dat het wel meevalt. Je haartjes komen nu wel ruim over je schouders heen. Het zal leuk zijn als je straks allemaal lange haartjes hebt en we er een staartje in kunnen zetten. Ik vind het nu nog wat te fragiel daarvoor.

Vandaag of morgen ga je weer lekker met papa in bad. Vorig weekend waren we wezen wandelen in de laage Vuursche en jij keek lekker rond en viel halverwege in slaap. In het pannenkoeken restaurant sabbelde je wat aan mijn borst maar had niet erge honger, je leek een beetje onder de indruk van waar je nu was en speelde lekker met je rammelaartje die ik had meegenomen voor je. Toen bij opa was het een stuk rustiger en dronk je weer wel. Thuis gekomen ging je weer lekker met papa in bad, zoals elk weekend. Je vind het fantastisch en spetterd lekker rond. We hebben sinds december niet meer met je gezwommen in het zwembad en we zullen dat ook niet meer gauw doen helaas. Er waren slechte berichten over in de krant dat de chloordampen misschien schadelijk zijn voor de longetjes en de kans op bronchitus of astma twee keer zou verhogen. En aangezien jouw mama veel last heeft gehad van bronchitus leek het ons niet meer zo'n goed idee.

In juni gaan we op vakantie naar Frankrijk en daar zul je wel weer de kans krijgen om lekker te gaan zwemmen met papa en mama. Zie er nu al naar uit!