43 weken en 3 dagen

Sinds gisteren of eergisteren heb je nu ook de 'reverse' knop gevonden. Je kroop opeens achteruit, je keek lichtelijk verbaasd of trots maar verder vond je het zelf ook niet veel bijzonders. Mama moest wel hartelijk lachen toen ze het zag. Nu heb je het al enkele keren gedaan, blijkbaar is het niet vaak nodig.

Enkele weken haal je al van alles uit laden en stop je er weer van alles in. Dat deed je daarvoor al langer met mama's tassen natuurlijk (alleen spullen eruit halen). Je hebt ook goed in de gaten dat als je kruipt je soms moet bukken om onder de stoel door te gaan. Dan kruip je opeens een stuk lager. Ook als er een balletje onder de kast door rolt laat je je bovenlijfje zakken, kont om hoog, en kijk je onder de kast. Meestal probeer je dan nog met gestrekte arm het balletje te pakken maar dat is vaak vergeefs.

Kiekeboe speel je nu ook soms zelf met je slabbetje aan tafel als ik je eten geef. Dan trek je opeens je slabbetje omhoog zodat je gezicht erachter verdwijnt, dan roep ik heel hard 'foetsie' en dan doe je snel weer je slab naar beneden 'kiekeboe' zeg ik dan. En dan lach je met je mondje in een soort van ovale vorm geplooid en spleetoogjes (van je mama) die glunderen. Dat doe je dan een paar keer en dan is het weer over.

Samenvatting: je weet al heel goed hoe je iets verder moet ontdekken. Dingen die verdwijnen is het omlaag kijken vanaf je eetstoel, bukken als je zelf kruipt of om het hoekje kijken waar mama en papa zijn gebleven. Dingen die buiten je bereik zijn horen daar niet. Ze horen binnen jouw bereik te zijn en daarom strek je net zolang je arm en sta je op de toppen van je teentjes totdat je erbij bent. En als dat niet lukt dan laat je het horen ook zodat mama of papa het aan jou kunnen geven of binnen jouw bereik kunnen leggen.

Als we je ergens weghalen waar je niet mag komen of iets buiten jouw bereik leggen waar je niet aan mag zitten dan gooi je soms driftig je hoofd achterover en als het moet je hele lijfje. Gestrekte beentjes en kwaad 'huilen' zonder tranen.