Je eerste verjaardag komt steeds dichterbij. De mensen zijn al uitgenodigd. De planning staat al vast. Het is nu hopen op een net mooi genoeg weer om te kunnen barbecuen en een gewoon een goede sfeer. We moeten nog je kadootje kopen (in de planning voor a.s. vrijdag) en een taart uitkiezen.

Sinds het weekend loop je al een beetje achter je bijtje aan. Je vind het maar wat leuk dat je zo voorbij kan racen. Daarvoor deed je dat al bij oma met een krukje, dat ging natuurlijk een stuk stroever en minder snel. Het leek erop dat je dat prettiger vond omdat het meer in jou tempo was. Maar je was er dus aan toe, gaf je aan en vandaar dat ik je bijtje maar weereens tevoorschijn toverde! Groot succes dus.

Een dag later kwam je er achter dat je ook kan klappen in je handjes. Dus nu is het liedje "klap eens in je handjes" favoriet bij ons. In Amsterdam die dag vond je het maar wat leuk om zomaar even een paar keer te klappen hier en daar. Wat een lol had je erin om zo onze aandacht weer te krijgen.

Gisteren waren we aan het eind van de middag op de fiets weer naar het strandje in Schellinkhout gegaan. Daar kwamen we vrienden van de sportschool van papa tegen en toevallig was er eentje bij met een kindje van zestien maanden oud. Daar heb je min of meer mee gespeeld. Het meisje liep al en vond jou ook wel interessant. Jij vond uberhaupt al die mensen om je heen maar wat gezellig en kroop overal naartoe. Kreeg bijna een bal tegen je hoofd en de tweede keer kwam er een rollende bal tegen je gezicht maar voor de rest was het heel leuk.

We hebben van het weekend ook eindelijk je 'paardestaartje' afgeknipt, die tot over je schouders reikte. Wel raar haar om dat plukje haar daar niet meer te hebben. Ik heb het bewaard in je memorybox. Nou maar hopen dat we het niet kwijtraken.