De woordjes zijn alweer een beetje uitgebreid met otoh, ba (bal), paa (paard), opa en had ik al gezegd dat je de hele tijd ons haar pakt en `hááá` zegt?

Zondag gingen we naar bos de Lage Vuursche. Eerst even een pannekoekje gegeten wat jij natuurlijk heerlijk vond en daarna jou lekker laten lopen. Het paardje dat we onderweg tegenkwamen lag helaas op de grond en vond je zo een stuk minder interessant dan verwacht.

Je wou al snel van de gebaande paden af en liep iedere keer richting de modder. Met een kleine corrigirende 'Sigrid!' liep je wel met enig aarzelen weer onze richting op. Maar omdat je zo gefacineerd leek door alle viezigheid, takjes en bladeren dacht mama dat het wel leuk zou zijn om de iets ruwere weg te kiezen.

Het kwam erop uit dat jij lekker door het bos kon lopen, met dunne takjes die boven de grond uitstaken en iets groter dan jij waren en mos om lekker op te stappen. Je liep de hele tijd rondjes op hetzelfde stukje. Niks geen pad meer dus en papa en mama stonden letterlijk stil, te kijken wat je nu weer aan het doen was.

Het is wel begrijpelijk en duidelijk inmiddels dat je alleen de woordjes leert die voor jou belangrijk zijn. Dus vandaar eerst buitieh wat je nu de hele dag door roept en het raam voor aan wijst. De ballen vond je gister leuk om mee te spelen en, niet geheel onbelangrijk, je ving ook de bal op met je handjes toen mama die boven je hoofd los liet/gooide.

Paardjes vind je ook mooi om te zien, de auto hoort buiten en je weet al goed mama's auto aan te wijzen op de parkeerplaats. Haar is het enige wat we nog niet zo snappen behalve misschien dat het een grote frustratie bron voor je is met het haar wassen (wat je nu na doet met je handjes in bad) en mama's haar die telkens in je gezicht en mond komt. Eten behoeft natuurlijk geen uitleg.