Sigrid begint al wat zinnetjes te zeggen. Misschien voor andere niet echt verstaanbaar, mama moest het de eerste keer ook eventjes ontcijferen. Maar met het getrek aan mijn hand was dat niet moeilijk: 'Koeie mama!' Betekende natuurlijk: kom je mee mama. Ze was denk ik alleen de 'mee' vergeten.

Het is ook verbazend om opeens te merken dat je kind meer oppikt dan dat jij denkt. Het 100 woordenboekje kent ze al een aantal plaatjes juist aanwijzen en sommige ook al zelf benoemen. 'Aabie' aardbei, aap, 'paad' paard,'dinkeh' drinken, huis en 'coco' de chimpansee die op haar knuffel Coco lijkt zegt ze al heel dapper met haar vingertje wijzend naar het juiste plaatje. Pinguin weet ze al aan te wijzen en sleutels herkent ze feilloos, het zeggen wil nog niet helemaal lukken al probeert ze het iedere keer.

Aan tafel horen we nu ook regelmatig 'papa ete! Mama ete!' achter elkaar waarbij ze helemaal glunderend naar ons kijkt. Wat is ze blij als wij eten, of eigenlijk vooral als zijzelf kan eten.