Donderdag gingen we nog even naar de verloskundige, waar je het erg fijn spelen vond met de Winnie de Pooh trein maar die je gelukkig weer redelijk zonder protest los liet toen ik zei dat we naar Laura en Fien gingen. In de auto viel je halverwege wel in slaap maar je ontdooide snel toen je Fien en Laura zag en vooral al het speelgoed.

Fien en jij speelde lekker op de grond terwijl Remco aan het stuken was en Laura en mama aan de thee zaten. Soms kwam je snel naar me toe gelopen met een groot stuk speelgoed in je handen en Fien achter je aan gekropen. Of ik het even op de tafel kon doen zodat Fien er niet meer bij kon. Dat had je dus wel in de gaten maar ik zette het mooi niet op tafel neer. Fien probeerde zich soms aan je op te trekken tot staan en dan keek je er verbaasd naar en vroeg je aan mij: "mama wat doet hij nou?" (ja iedereen is hij)

Toen Fien al naar bed was kon jij even fijn alleen spelen, je vond vooral de box erg interessant. Je probeerde er in te klimmen door met voetjes op de box te staan waarbij je hoofdje net over de box heen kon kijken en je je stevig vasthield met beide handjes. Dat ging mis helaas, je gleed uit met je sokjes en je lippen kwamen op de rand van de box terecht. Je onderste lip bloedde een klein beetje aan de binnenkant en zag wat rood maar gelukkig was het verdriet gauw over.

Naar huis gaan was een drama, je vond het veelste gezellig met al dat speelgoed en met Remco en Laura natuurlijk. In de auto viel je gauw weer in slaap gelukkig, want mama had niet de snelste weg terug gevonden naar huis. (Er was een ongeluk gebeurd op de normale weg met een vrachtwagen dus die was afgezet.)

De volgende dag gingen we met papa naar de Deen wandelen. Dat ging goed en je was continu aan het rennen. In de Deen hadden we je in de winkelwagen gezet en daar was je ook erg lief. Op weg naar huis ging je weer rennen maar viel je helaas voorover met je gezicht op de tegels. Ik kwam direct naar je toe en schrok even van het bloed maar het was gelukkig weinig. Dit keer was het je bovenlipje aan de buitenkant die wat beschadigd was. Papa heeft je daarna maar naar huis gedragen terwijl mama langzaam aan naar huis strompelde (bandenpijn).