We hebben weer een hoop kleertjes voor je gekocht. Het gaat kouder worden deze weken, het word nu dus echt herfst. En aangezien ik alleen shirtjes voor je in maat 50/56 voor de zomer, moesten we natuurlijk wel nieuwe kopen. Laten we maar even achterwegen dat oma, papa en ik het gewoon hartstikke leuk vinden om jou in nieuwe kleding te zien. We zijn naar Bataviastad gegaan en hebben daar dus een paar truitjes gekocht, broekjes en een mooie jas voor in de maxi cosi ook.

Bij thuiskomst bleek alleen 1 truitje niet om je hoofd heen te kunnen gaan (ze waren vergeten knoopjes erin te maken) en die hebben pap en ik dus geruild gisteren voor een ander truitje. Het was gisteren onverwacht mooi weer en we hebben lekker op een terrasje gegeten. We hebben ook nog wat speeltjes voor je gekocht: een mobiel en een kubus. Op het terrasje kwamen we een baby tegen die geboren was op 4 augustus.

Vandaag hadden we nog kraamvisite van een gezin met een tweeling en een zoontje van zes maanden. Wat een verschil! We hebben er jammer genoeg geen foto van gemaakt maar het jongetje was echt mega groot en met jou ernaast helemaal. We hebben een lief bekertje gekregen en bestek met een poesje erop. Daarna zijn we naar Edam gegaan en hebben we daar even gewandeld en een terrasje weer gepakt. Je voelt je altijd heerlijk in de draagzak trouwens. De hele tijd dat we lopen ben je stil. Als we echter stil zitten wil je nog weleens van je laten horen.

Vrijdag had je gelukkig weer gepoept: je had al anderhalve tot twee weken ongeveer niet meer gepoept. En toen het er vrijdag eindelijk uitkwam was het zoveel. Vond het zo zielig. En nu heb je weer best wel veel last van je darmpjes. Dus ik ga morgen kijken voor je of ik ergens cinnababy kan krijgen, dat is tegen darmkrampjes dus.

Gisteren zijn we met oma naar het consultatie bureau gegaan. Je woog 4020gram! Alweer een hele kilo gegroeid sinds je geboorte dus. Ze wouden je niet meten omdat ze tegenwoordig niet meer je willen strekken, onnatuurlijke houding voor babies. Maar ik vroeg er toch naar en je was ongeveer 54 centimeter. Al een flinke dame dus. Je past dan ook echt niet meer in je eerste boxpakje die je aanhad vlak na je geboorte.

De consultatie arts heeft je van top tot teen bekeken, je in de lucht gehouden en gekeken of je al goed kon volgen met je ogen. Dat kon je, maar dat wisten papa en mama ook wel. Je lijkt erg nieuwsgierig altijd naar ons te kijken. Je was nu ook een beetje verbaasd denk ik en je bleef dan ook mooi stil toen de arts je aan het controleren was. Toen ik je weer aankleedde begon je zachtjes een beetje te huilen maar je hield snel op.

Sinds twee dagen gebruik ik nu ook een speen voor je. Je huilde steeds zoveel en je zocht steeds naar een tepel terwijl je allang genoeg gegeten had. Dan gaf ik je een vinger maar om de hele dag nou zo met je te lopen is ook geen doen. Je bent erg blij met je speen en om toch te zorgen dat je genoeg te eten krijg houd ik me er nu aan dat je om de drie uur een tepel krijgt. Alleen 's nachts weet je nu even niet meer precies wanneer je moet of wilt komen. Dus eergister nacht kwam je om 3 uur en gisternacht kwam je om 4 uur. En beide keren wou je daarna niet meer direct slapen.

Ik heb het soms een beetje gehad. Het is vermoeiend om je de hele tijd om me heen te hebben. Om je dan weer te verschonen omdat je weer een mondje hebt gegeven en alles over jouw en mijn kleren heen is gegaan. En ik kan niet altijd douchen wanneer ik wil omdat ik jou toch ook in de gaten moet houden. Ik voel me soms zo vies, uitgeput en ook soms moedeloos omdat ik niet meer weet hoe ik je kan troosten als je huilt. Maar als je dan zo lief ligt te slapen voel ik zoveel liefde voor je. We vinden samen onze weg wel. Het is soms alleen eventjes vallen, opstaan en weer doorgaan.

Vandaag kwamen je opa en oma G. op visite samen met tante Nancy. Het was heerlijk weer en we konden dus lekker buiten gaan zitten. Ik denk dat je zowaar vandaag echt hebt gelachen. Je hebt al vaker je mond vertrokken in een soort van glimlach maar je lijkt nu echt te glimlachen omdat je glimlacht. Maar misschien is het ook wel een beetje valse hoop. Want mama wilt natuurlijk graag dat je lacht. En je kijkt al zo wijs en gericht. Nancy maakt een foto van je en je schrok van de flits in je ogen, je keek helemaal stuurs ervan!

Je bent een lief babietje. Ik kan niet anders zeggen. Natuurlijk huil je zo nu en dan. Maar meestal is dat omdat je krampjes hebt of drinken wilt. De rest van de tijd ben je tevreden zolang je maar word vastgehouden. Als ik je alleen laat in je wagen of bedje dan kan je een tijdje stil zijn en kijken naar de kleurtjes om je heen maar na een tijdje begin je meestal wel te mopperen dat je weer opgepakt moet worden. Van muziek(doosjes) kan je ook nog wel een tijdje stil wezen maar ook dat niet te lang. Als je eenmaal echt moe bent val je het liefst in slaap op iemands arm en als ik je dan in de wagen leg is goed en slaap je door.

Maar als je last heb van krampjes moet je eerst echt goed in slaap gevallen zijn anders word je na een paar seconden, minuten wakker en merk je dat je alleen gelaten bent. Dat vind je bepaalt niet leuk. Dus dat word meestal weer oppakken voor ons en je stil sussen, op zijn best in slaap wiegen.

Zo ben je wel een makkelijke baby om mee te nemen. Gisteren zijn we dan ook laat in de middag nog naar de stad gegaan. We moesten nog wat kopen en daarna zouden we wat gaan eten. We zijn lekker op het terras gaan zitten van de mexicaan. Driegangen menu en jij was de hele tijd stil aan het slapen. Voor het toetje kwam je wel voor de borst en die kreeg je dan ook. Een vrouw op het terras keek de hele tijd vertederd naar je toen je in papa's handen lag.

Je word al groot en ik heb zo weinig bij gehouden de eerste paar dagen! Het is vreemd om nu moeder te zijn. Ik heb nooit echt goed begrepen wat ouders nou bedoelde met 'het gaat zo snel.' Ik dacht altijd juist dat je blij hoorde te zijn dat je kind tenminste goed groeide en gezond was. Maar nu zag ik mezelf aan tafel zitten huilen toen je 1 weekje oud was. Je vader begreep het ook niet helemaal en toen jammerde ik dat je alweer groot werd, dat er niet meer bij gehouden ging worden hoeveel poepjes en plasjes je gedaan had op 1 dag en wanneer je borstvoeding kreeg.

Inmiddels is dat alweer drie weken geleden en ik zit hier soms nog met een brok in mijn keel als ik me besef dat je ouder en ouder word. Laatst op het consultatiebureau met 23 dagen woog je al 3520gram. Een halve kilo meer dan je geboortegewicht! Een weekje later hebben we je zelf opgemeten met een meetlint en we kwamen tot 50cm. Twee centimeter gegroeid in een maand tijd. Natuurlijk is het ook iets om trots op te zijn en je blijft mijn kleine poppetje. Maar het doet ook vreemd pijn en het laat me heel goed beseffen dat ik meer en meer van het hier en nu moet genieten als het om jou aangaat vooral.

Je bent steeds meer wakker en je kijkt steeds meer gerichter naar onze gezichten vooral. Tuurlijk slaap je nog erg veel en gelukkig slaap je 's nachts heel goed en kom je alleen om drie uur 's nachts voor borstvoeding, de volgende om zes uur maar soms ook om zeven uur. Jammer genoeg heb je ook last van darmkrampjes, dan ben je niet stil te krijgen. Je vader vind je dan aandoenlijk en hij kan vertederend beschrijven hoe je huilt. Hij is helemaal verliefd op je en vind alles aan je leuk en mooi en lief! Maar we zijn beide gebroken door de korte nachten en de plotselinge ouderschap. Want ondanks dat je negen maanden kunt voorbereiden, je hebt geen idee wat je te wachten staat.